عاشق شدن: آیا تنها فعل و انفعالاتی شیمیایی است؟

عشق، اساساً به‌دنبال جذب یک‌ نفر به دیگری آغاز می‌شود. در این جاذبه آنچه از طریق حواس‌مان؛ به‌خصوص حس بینایی و در سطحی پنهان و آرام حس بویایی، می‌توانیم دریافت کنیم، اهمیت زیادی دارد. شواهدی به‌دست آمده که نشان می‌دهند کششی که نسبت به فرد دیگری احساس می‌کنیم، به‌دلیل تشابه بوی بدن او با [بوی بدن] عزیزترین خویشاوندان‌مان است (مثل پدر یا مادرمان) که موجب تداعی خاطرات مطلوبی میِ‌شود، این خاطرات از اولین لحظات؛ هر چند ناآگاهانه، می‌توانند برای‌مان اطمینان و امنیت‌خاطر به‌همراه داشته باشند.

فرومون‌هافرومون‌ها در زنان و مردان تولید و از طریق پوست آزاد می‌شود، که البته ما آگاهانه متوجه آنها نمی‌شویم، اما به تأثیرات‌شان در هنگام احساس گرایش به فرد دیگری پی می‌بریم (از طریق حس بویایی نفوذ می‌کنند.) بدین شکل هورمون‌های دو نفر با هم ارتباط متقابل برقرار می‌کنند.
فرومون‌ها در انواع گروه‌های جانداران وجود دارند و احتمالاً قدیمی‌ترین نحوه برقراری ارتباط بین حیوانات هستند. به‌طور مثال: پستانداران مرتباً محدوده قلمروشان را به‌وسیله فرومون‌های مترشحه از غدد ویژه‌ای مشخص می‌سازند، کسانی که سگ ماده دارند به کرات دیده‌اند که حیوانات خانگی‌شان نرها را از فاصله یک کیلومتر به سوی خود جذب می‌کنند. براساس تحقیقات، زنانی که حداقل یک‌بار در هفته روابط جنسی دارند، تولید شیمیایی فرومون‌ها را؛ با تأثیرات محرک بعدی‌شان بر روی خود و دیگران، به حداکثر می‌رسانند.
صنایع لوازم آرایشی انواع ترکیبات را به‌منظور جذاب و گیراتر شدن محصولات‌شان به‌کار می‌برند.

فنیل اتیل آمین
دکتر گارسیابگا، استاد روان‌شناسی در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه کمپلوتنسه توضیح می‌دهند که: «میل و علاقه توسط ماده‌ای در دستگاه عصبی به نام فنیل اتیل آمین کنترل می‌شود، ماده‌ای که هر بار به دوز بالاتری برای تحریک آستانه افتراقی و تولید هیجانات جدیدی که ما را ارضاء کنند نیازمندیم (احتمالاً متوجه تشابه‌ای با تأثیرات اعتیاد می‌شوید)».
فنیل اتیل آمین موجود آزادی ماده عصبی ـ شیمیایی دیگری به نام دوپلین می‌شود، که آزاد کننده اکسی توسین، ماده‌ای فعال در دوران شیردهی و زمان زایمان است. دانشمندان، مدرکی در دست دارند که نشان می‌دهد این هورمون، چه در زنان و چه در مردان، در اولین گرایش ترشح می‌شود و در طول اورگاسم به بالاترین سطح خود می‌رسد.
ماده‌ای عصبی ـ شیمیایی بعدی نوراپی نفزین است؛ که خود ه آزادی آدرنالین کمک می‌کند، در هنگام بروز عشق، ضربان قلب را افزایش می‌دهد و باعث دل‌پیچه و عرق کردن کف دست‌ها می‌شود.

چه چیزی رخ می‌دهد، زمانی که پی می‌بریم احساس قبلی نداریم؟
طبق نظر برخی از متخصصین، عشق تقریباً بین ٦ ماه تا دو سال دوام دارد، دلیل این امر این نیست که همسر ما از جذابیتش کم شده، بلکه بدون شک دیگر فنیل اتیل آمینی در مغزمان جریان ندارد. اگر این مسئله صحت دارد، آیا مجبوریم هر دو سال یک‌بار همسرمان را تغییر دهیم مجبوریم بپذیریم که باید برای حفظ شعله عشق و شور تلاش کرد، شاید به نظر برخی بغرنج به‌نظر برسد، اما سپردن کنترل زندگی‌مان به دست تعدادی، هورمون ما را به سطح پست‌تری تکامل تنزل می‌دهد.

آیا می‌شود خودمان را تنها به نقطه‌نظر دانشمندان محدود کنیم؟
پدیده عشق، را نمی‌توان تنها با مواد عصب ـ شیمیایی تفسیر کرد. انسان بسیار پیچیده‌تر است و محیط زندگی میراث فرهنگی، شخصیت و عوامل متعدد دیگری در همسرگزینی او دخیل‌اند.
ما تنها گونه هستیم که عشق، تنفر، حسادت و شرمندگی را تجربه می‌کنیم.
قسمت جسمانی بدن‌مان قواعد خود را اعمال می‌کند، اما نباید فراموش کنیم که صاحب روح (خوب برتر) هستیم که مأوای این دنیاست و برای عشق ورزیدن تنها باید شرایط و انسانی را که فراتر از آنچه چشمانش می‌بینند، می‌نگرد و به روح‌مان نظر دارد، بیابیم،...، ما موجودات برتر هستیم، صاحب جسم فانی و روحی جاوید و بدون شک دست خداوند در تمام آنچه که عشق می‌نامیم، حضور دارد.