بیشتر سکوت کنیم!

تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد.

ممکن است بتوانیم خوب حرف بزنیم اما هیچ کس به ما نیاموخته که خوب گوش بدهیم ! گوش دادن به ظاهر مساله اى ساده و عادى و روزمره میان مردم است اما فقط شمار کمى از ما از این هنر به خوبى استفاده مى کنیم در عین حال که تفاهم و معاشرت میان انسان ها معمولا با امورى به همین سادگى آغاز مى شود. براى همه ما پیش آمده است که گاه وارد مجلسى شده ایم و همه را سرگرم حرف زدن دیده ایم اما متوجه نشده ایم که شنونده چه کسى است؟ هنر گوش دادن آن است که طورى به دیگران گوش دهیم که احساس کنند داریم از آنها حمایت مى کنیم و در پى درک آنها هستیم. بنابراین ما را مورد اعتماد و صمیمى مى پندارند. اگر فقط ژست گوش دادن به خود بگیریم به زودى لو رفته و دستمان رو مى شود. هنر گوش دادن باید با چشم، قلب و فکر و تخیل صورت گیرد. خوب گوش کردن، نوعى ارتباط غیرکلامى قدرتمند است. دوست ژاپن رفته اى مى گفت: همیشه خودم را شنونده خوبى تصور مى کردم تا این که فرصتى دست داد و دو سال در ژاپن به سر بردم. در فرهنگ ژاپن گوش دادن مفهوم بسیار عمیق ترى دارد، آن وقت بود که پى بردم من تا به حال بیشتر حرف هاى دیگران را مى شنیده ام و در بیشتر موارد هنگامى که آنها در حال حرف زدن بودند من به این فکر مى کردم که چه پاسخى بدهم! چقدر حمایت مى کنیم و تا چه اندازه سرمان را تکان مى دهیم؟ ساده ترین و نخستین کار یک شنونده خوب، تکان دادن سر است. گرچه وقتى به گفته فردى گوش مى دهیم با واژه هایى چون خیر، بله، درسته، مى فهمم، که این طور و … احساس علاقه خود را به حرف هایش نشان مى دهیم. نخستین حمایت واکنشى فراتر از یک تصدیق یا تایید ساده است. گلدمن در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که وقتى تشویق کلامى را با ارتباط چشمى همراه مى کنیم نشان دهنده علاقه بیشتر به دیگران است با این تاکید که گاهى استفاده بیش از حد از نگاه یا نگاه هاى خیره حمل بر تهدید مى شود و مخاطبان را آزرده خاطر مى کند. بسیارى از مردم وقتى براى نخستین بار با کسى برخورد مى کنند نمى توانند توجه مخاطب را به خود جلب کنند. دلیلش آن است که به حرف هاى طرف مقابل به دقت گوش نمى دهند. آنها تمام هم خود را متوج سخنى مى کنند که مى خواهند به طرف مقابل بگویند. بنابراین هرگاه احساس کردید در پى پاسخ مناسب هستید، جلوى این روند را بگیرید زیرا مانع تمرکز شما بر سخنان طرف مقابل است در غیر این صورت فردى غیرقابل اعتماد به نظر مى رسید.

آیات و روایات
قرآن کریم مى فرماید: و چون قرآن قرائت شود همه به آن گوش فرا دهید و سکوت کنید، باشد که مورد لطف و رحمت حق قرار گیرید. این آیه بیانگر آن است که کسى که هنگام تلاوت قرآن صحبت مى کند در واقع به آن احترام نمى گذارد بنابراین از انسان خواسته شده براى آن که مورد لطف و رحمت الهى واقع شویم هم باید خاموش بود و هم با دقت گوش داد.