تاثیرات ذکر کلمه الله

یک پژوهشگر هلندی غیرمسلمان چندی پیش تحقیقی در دانشگاه آمستردام انجام داده و به این نتیجه رسیده بود که ذکر کلمه جلاله «الله» و تکرار آن و نیز صدای این لفظ، موجب آرامش روحی می‌شود و استرس و نگرانی را از بدن انسان دور می‌کند. 

***میلاد نبی اکرم (ص) و امام صادق(ع)گرامی باد***

جهان سرسبز و خرم گشت از میلاد پیغمبر
منور قلب عالم گشت از میلاد پیغمبر
بده ساقى مى باقى که غرق عشرت و شادى
دل اولاد آدم گشت از میلاد پیغمبر . . .
میلاد نبی اکرم (ص) و امام صادق(ع)گرامی باد.

درباره سال2012 (مقاله ای به قلم محمد جانبلاغی)

درباره سال2012 (مقاله ای به قلم محمد جانبلاغی)

به نا پاک ایزد منان

چندی پیش در سایت ها و رسانه خبری در مورد قیامت و آخر زمان شنیدم.

و جالب است بدانید که دوستی جهت مشاوره به من ایمیل داده اند که استرس دارم. دلیلش هم همون آخرو زمانه.

من خیلی از این نوع تفکر برخی افراد تعجب می کنم. واقعا جای خجالت دارد. شما مسلمان باشید ولی حرف یکی از خدا بی خبر را باورکنید.

می گویند گه نسترداموس پیش گویی می کند و....

ولی شما انصافاً این را باور می کنید؟ خدای من به صراحت می گوید: فقط خداست که نهان و غیب آسمان ها و زمین را می داند. فقط خدا

 در قرآن برای آخرو زمان نشانه های وجود دارد...

من محمد جانبلاغی همین جا به شما قول99 درصدی می دهم که در سال 2012 هیچ اتفاق خواصی نخواهد افتاد.

هیچ سیاره ای به ما برخورد نمی کند هرکی این حرف را زده عسل خورد .......

شب تاریک و سرمستان و من مست          قدح از دست ما افتاد و نشکست

نکودارنده اش نیکو نگه داشت                   و گرنه صد قدح نوفتاده بشکست.

-------------------------------------------------

کسی را که یزدان دارد نگه        زبادو باران و آتش نگردد تباه

.........................

خدای عزوجل به کرات در قرآن بیان می کند که : "از حدس و گمان پیروی نکنید " از آن چه که بدان علمی ندارید پیروی نکنید "

لطفاً انسان علمی باشید، بر اساس عقل و منطق تصمیم بگیرید....

این حرف ها را عده ای  برای بازار گرمی  رواج داده اند....

شاد، موفق و پر انرژی باشید.

با تشکر از شما خواننده گرامی

دوستدارتان محمد جانبلاغی

پوشش و حجاب در محیط خانواده

خاطر نشان میسازد که محیط خانواده، محیط پرورش است و پرورش فضایی سالم و پاک را میطلبد، البته توجهدارید که پرورش تنها به پرورش تواناییهای ذهنی و جسمی محدود نمیشود بلکه پرورش اجتماعی، اخلاقی و آداب ومعنویت نیز در محیط خانواده فراهم میگردد. روشن است که تکیه و عمل به معیارهای الزامی دینی و تکالیف شرعیکه محدود به اعمال خاصی هستند، تنها پرورش دینی و مذهبی را فراهم میسازد. اخلاق دینی و آداب خانوادگی واجتماعی غیر از تکالیف دینی است و معیار در اخلاق و ادب صرف حلال و حرام شرعی نیست. ازاین‏رو شاید از نظرشرعی با رعایت پوشش معین شده مرتکب عمل حرام نشویم، ولی نمیتوان گفت که از این راه میتوان به کمال نهایی رسید و از نظر اخلاقی نیز هرگز مرتکب عمل ناپسندی نشده‏ایم. چه بسیار کارهایی که از نظر فقهی شاید حرام نباشندولی از نظر اخلاق دینی و آداب خانوادگی و اجتماعی صددرصد مردود و ناپسند تلقی میگردند. بنابراین در خصوصپوشش صحیح تنها بکارگیری و رعایت معیارهای تکلیفی و فقهی (حلال و حرام) اولیه کافی نیست، لذا اگر عملی و یاپوششی موجب گمراهی و ترتب مفسده‏ای باشد از نظر شرعی و تکلیفی نیز حرام میباشد.

چرایی غریزه جنسی

خداوند که می‏داند بیش‏تر مردم در برابر شهوت و غضب و غریزه جنسی آسیب‏پذیر هستند چرا این غرایز را در وجود انسان قرار داده تا گناه کنند؟

نخست‏باید دانست زندگی در هر مجموعه نظام‏مندی تابعی از هدفمندی‏ها و ابزارهای لازم برای رسیدن به آن اهداف است . از این رو شرایط و امکانات و چگونگی زندگی در دوران جنینی با زندگی در دنیا متفاوت است . چنان که زندگی دنیا با چگونگی زندگی در نظام آخرت متفاوت است . پس از بیان این واقعیت‏به خوبی قابل درک است که زندگی در دنیا و برآوردن نیازهای مختلف جسمی و روحی انسان و چگونگی روابط با دوستان و مقابله با دشمنان و ... نیازمند نیروها و ابزارهایی ویژه است; از جمله نیروی شهوت، غضب، خیال و عقل و هر کدام در گردش سیکل زندگی شخص و روابط با دیگران نقش خاصی ایفا می‏کنند . اگر با نگاهی همه جانبه به زندگی انسان در دنیا نگریسته شود وجود همه نیروها و غرایز تعریف شده و نمایانگر هندسه مستحکم نظام هستی است . البته چه بسا از نیروی شهوت و غضب سوءاستفاده‏های فراوانی شود و فتنه‏ها و آشوب‏ها بر پا گردد; اما می‏توان گفت‏برای شکل‏گیری خوبان و آشکار شدن چهره زیبایی‏ها لازم است هزینه‏های آن نیز پرداخت‏شود; چنان که برای استحصال چند مثقال طلای زرین لازم است چندین تن سنگ‏های معدن در سوز و گداز کوره برافروخته شوند و برای دستیابی به یک رگه الماس باید میلیون‏ها سال فسیل‏ها تحت فشارهای مختلف قرار گیرند . جامعه انسانی نیز از این قاعده کلی در نظام دنیا مستثنا نیست . از این رو برای به فعلیت رسیدن خوبان و پیدایش اولیای خدا باید همگان در آن همه فراز و نشیب دنیا قرار گیرند; چنان که برای پیدایی تعدادی فرهیختگان دانش باید آن همه مدارس و مراکز آموزشی راه‏اندازی و هزینه‏های بسیار پرداخت‏شود . البته در مسیر پیدایش طلا و الماس و شناخته شدن برترین‏های علم و معرفت هر کدام به مقداری در مسیر قرار گرفته‏اند، بهره‏ای از وجود و لذتی از زیبایی‏ها برده‏اند و مقام و درجه‏ای از علم و معرفت کسب کرده‏اند . بنابراین، این گونه نیست که همه چیز و همگان فدای تعداد محدودی شده باشد، بلکه هر کس در جایگاه خودش و به مقدار تلاش خودش نقشی ایفا می‏کند و در برابر آن از دستمزدهای مادی و لذت‏های روحی ومعنوی در دنیا و آخرت بهره‏مند می‏شود . این همان تجلی «حکمت‏» خداوند است که هندسه کلان نظام دنیا را بر آن بنیان نهاده است . البته بر اساس عدالت‏خود هر کس را به اندازه استعداد و امکاناتش مورد سؤال قرارمی‏دهد .

مشورت در خانواده و نتایج مثبت آن

درآمدی بر مفهوم مشاوره

انسان موجودی در آرزوی رسیدن به کمال انسانی خود است، از نقص ها و کاستی ها گریزان و دائما طالب رسیدن به خوشبختی و کمال است و پیامبران و مکاتب الهی که برای نیل انسان به این هدف والای خلقت مأموریت الهی دارند، بهتین راهنمایان بشر برای وصول به سعادت و کمال بشری هستند.
بر این اساس شناخت انسان از خویشتن و درک نیازهای حقیقی خود، اولین قدم برای حرکت در این مسیر معنوی و حیات بخش به حساب می آید و از آنجا که بشر همواره بدنبال دستیابی به الگوهای معنوی و کمال است، در جستجوی پایگاهی الهی و نجات بخش به سراغ الگوهای حقیقی جهان بشریت یعنی انبیاء و اولیای عظیم الشأن الهی رفته است و آنان که از چنین درک و شعوری برخوردار نیستند در طول تاریخ راه را گم کرده اند و به انحطاط و ابتذال و سقوط کشیده شده اند تا جایی که به تعبیر قرآن کریم حتی از حیوانات و چهارپایان نیز مرتبه ای پست تر پیدا کرده اند: اولئک کالانعام بل هم اضلّ و اولئک هم الغافلون (سوره اعراف آیه 179)
آنان همچون چهارپایانند، بلکه گمراه تر و آنها همان غافلانند.
روشن است که علم و دانش از مهمترین دستاوردهای انسان در طول تاریخ است و به میزانی که انسان نایل شده است و پی گیری، تحقیق و جستجو، دقت و مشورت و طلب راهنمایی کردن از دستمایه ای بشر در این راه بوده که موجب رشد و کمال عقلی او شده است ، چنانکه امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
مَن شاوَر الرِّجالِ شارَکَها فِی عُقُولِها، کسی که با بزرگان (صاحبان رأی و نظر صائب) مشورت نماید، در عقل های آنها شریک خواهد شد.(1)

آیا دینداری با زندگی شاد منافات دارد؟

بسیاری از مردم به خصوص جوانان چنین می پندارند که دینداری با زندگی شاد منافات دارد. کسانی که دیندارترند از شادی کمتر در زندگی برخوردارند و کسانی که به احکام و آموزه های دین کمتر پایبندند در بهره برداری از لذت ها و شادی های زندگی آزادی بیشتری دارند... آیا این پندار صحیح است؟ و اساساً این پندار از کجا شکل گرفته است و منشأ آن چیست؟

ریشه یابی ریشه این پندار را می توان در چند مورد خلاصه کرد: 1. نوع برخورد و مواجه ی برخی دینداران که – برخلاف دستورات و آموزه های اخلاقی اسلام – چهره ای عبوس و گرفته دارند و نیز با گلایه و نارضایتی به همه ی مسائل برخورد می کنند. گویی هیچ شادی و نشاطی در وجود آنان یافت نمی شود! 2. مراسم و برنامه هایی که در جامعه ی ما در ایام سوگواری برای پیشوایان و بزرگان دین برگزار می شود، نمود و گستره ی آن نسبت به مراسم شادی و سرور برای آن بزرگواران به مراتب بیشتر است. مثلاً برای عزاداری حضرت اباعبدلله الحسین(ع) معمولاً در ماه محرم و صفر مراسم و محافل برگزار می شود ولی به مناسبت میلاد مسعود آن حضرت تنها یک روز مراسم جشن و سرور برپا می شود، آن هم محدود و مختصر!

آیا انسان بر مرگ غلبه خواهد کرد؟

در پایان قرن بیست و یکم عملا مرگ و میر وجود نخواهد داشت. ما انسان ها با استفاده از مزایای فن آوری انتقال مغز جاودان می شویم. تا آنون حیات و زندگی ما به طول عمر سخت افزارمان گره خورده بود. وقتی سخت افزار در هم می شکست آار ما تمام بود. اما وقتی آه از مرز بگذریم و خود را درون فنآوری رایانه جای دهیم، ذهن ما به تکامل خود ادامه خواهد داد. امروزه نرم افزار ما نمی تواند رشد آند. زیرا درون مغزی مرآب از تنها 100 تریلیون اتصال و سیناپس گیر افتاده است. عمر نرم افزار ما در آینده دیگر به بقای مدار

محاسباتی مغزمان وابسته نخواهد بود. در واقع روزی خواهد رسید آه هویت و بقای انسان از سخت افزار و بقای آن مستقل خواهد شد. جهانی را مجسم آنید آه تفاوت بین انسان و ماشین محو می شود. جهانی آه مرز میان بشریت و تکنولوژی رنگ می بازد. قرن بیست و یکم به روایت ری آوزویل وعده زمانی را می دهد آه پیوند هوش انسان با هوش مصنوعی ماشین بنیان زندگی بشر را گسیخته کرده و آن را دگرگون می سازد.

روابط زن و مرد نامحرم

حیات اجتماعی, عرصه تلاش, رشد و انحطاط انسان ها است. افراد بشر به دلایل زیادی نمی توانند انفرادی زندگی کرده و عزلت و گوشه گیری اختیار کنند.1 مضافاً این که برای تأمین حوایج فردی و اجتماعی و به فعلیت رساندن استعدادها و رشد عقلی و علمی ناگزیرند اجتماعی زندگی کنند. بنابراین, وجود روابط میان انسان ها از لوازم لاینفک حیات جمعی است. اما آن چه در این روابط مورد سؤال است, چگونگی و حدود ارتباط بین زن و مرد و پسر و دختر است.

در گذشته های نه چندان دور به دلیل آموزه های دینی, سنت های ملی و اجتماعی, حریم و حرمتی بین دو جنس مخالف برقرار بود, حتی پادشاهان برای زنان خود حرم سراهایی داشتند از این رو روابط بین زن و مرد مشکل اجتماعی محسوب نمی شد چنان چه فقدان حریم و محدودیت و آزادی روابط زن و مرد در میان کشورهای غربی و هواداران آن ها نیز از مشکلات این جوامع محسوب نمی شود2 اما امروزه در میان کشورهای اسلامی و برخی از اقوام دینی, به ویژه کشور اسلامی ایران, بر اثر کثرت جمعیت و تکثر نیازمندی های اجتماعی, اقتصادی, سیاسی و فرهنگی که موجب شده حضور زنان همگام با مردان در صحنه های مختلف جامعه فزونی یابد, موضوع روابط بین زن و مرد به یکی از مشکلات مهم اجتماعی تبدیل شده است. با عنایت به این که اسلام جامع ترین و کامل ترین ادیان الهی است و برای همه چیز دستور و قانون دارد, به طور قطع حدود این روابط را نیز روشن و شفاف بیان کرده تا مسلمانان واقعی در این گونه مسایل, موازین شرعی را رعایت کنند و از حریم ها و حرمت ها تجاوز نکنند.

تعصّب با غیرت دینی چه فرقی دارد؟

تعصب و غیرت دینى

تعصب و عصبیت، به معناى حمایت و دفاع کردن است. از دیدگاه امام خمینى (ره): «عصبیت یکى از اخلاق باطنه نفسانیه است که آثار آن مدافعه و حمایت کردن از خویشاوندان و مطلق متعلّقان است، چه تعلّق دینى و مذهبى و مسلکى باشد یا تعلق وطنى و آب و خاک یا غیره آن، مثل تعلق شغلى و».(1) از دیدگاه آموزه‏هاى اسلامى تعصب به دو بخش تقسیم مى‏شود:

1. تعصب مذموم و ناپسند

اگر حمایت همه جانبه از خود یا متعلقات خود، به گونه اى باشد که او را از درک حقیقت و رسیدن به واقعیات دور کند و تنها معیار انسان در حمایت و دفاع از چیزى، حب و بغض نفسانى باشد نه معیارهاى منطقى و دینى چنین تعصبى، مذموم و ناپسند بوده و قرآن مجید از آن به عنوان تعصب جاهلانه نام برده است.(2)
شدت علاقه به افراد و آیین خاص و بغض و دشمنى با دسته اى و آیین دیگر، و نیز سودجویى و ریاست طلبى و نداشتن تقواى لازم، از ریشه‏هاى چنین تعصبى به حساب مى‏آید.

2. تعصب ممدوح و پسندیده

در صورتى که حمایت انسان و تعصب او، فقط به جهت دفاع از حق بوده و هیچ گونه حب و بغض نفسانى نداشته باشد، چنین تعصبى ممدوح بوده و از بهترین صفات کمال انسانى و اخلاق پیامبران و اولیاى الهى به حساب مى آید.
امام خمینى در این رابطه مى فرماید: «دو علامت آن این است که حق با هر طرف هست، از آن طرف حمایت کند گرچه از متعلقان او نباشد، بلکه از دشمنان او باشد. چنین شخصى از حمایت کنندگان حقیقت و در زمره طرفداران فضیلت و حامیان مدینه فاضله به شمار آید و عضو صالح جامعه و مصلح مفاسد جمعیت است».
در روایتى از رسول خدا (ص) آمده است: «تعصب حرام آن است که خویشان و نزدیکان را کارهاى ناروا و ستم کمک نمایى»،(3) ولى «چنانچه کسى از قوم و عشیره خود بدون ارتکاب به خلاف دفاع کند بهترین انسان ها است».(4) امام على (ع) ضمن تقبیح تعصبات باطل مى‏فرماید: «فلیکن تعصبکم لمکارم الخصال و محامد الافعال و محاسن الامور»(5) «تعصب شما باید در صفات شایسته و کارهاى نیک و پسندیده باشد».