تماشای بیش از حد تلویزیون و تاخیر در توسعه شناختی و یادگیری زبان

پژوهشگران آمریکایی در تحقیقات خود نشان دادند تماشای بیش از حد تلویزیون در نوزادان موجب تاخیر در توسعه شناختی و یادگیری زبان می شود.

در 30 درصد از خانواده های غربی تلویزیون در تمام ساعاتی که اعضای خانواده در خانه حضور دارند روشن است. روشن بودن تلویزیون می تواند موجب تاخیر یادگیری زبان در نوزادان شود.

محققان دانشگاه واشنتگتن در تحقیقات خود برای 329 نوزاد بین دو تا 24 ماه آزمایش ضبط آواهای کلامی را که در طول روز از خود ساطع کرده و یا آنها را درک می کنند تجویز کردند.

نتایج این تحقیقات نشان داد برای هر ساعتی که تلویزیون در خانه روشن بود به طور متوسط نوزادان قادر نبودند 770 لغت را از مجموع لغتهایی که والدین آنها می گفتند درک کنند که این کاهش برابر با حدود هفت درصد از مجموع ارتباط میان کودکان و والدین آنها بود.

براساس گزارش تایم، در این خصوص این دانشمندان اظهار داشتند: "این کاهش می تواند به این دلیل باشد که والدین در زمان روشن بودن تلویزیون کمتر از ارتباطات کلامی با کودک خود استفاده می کنند."

تحقیقات دیگری که در گذشته انجام شده بود نشان می داد نوزادانی که ساعات طولانی در مقابل صفحه تلویزیون قرار می گیرند با اختلال کاهش دقت، بی خوابی و مشکلات اضافه وزن و به خصوص تاخیر در توسعه زبان مواجه می شوند.

تفکر منفی

منفی باف آدمیست که همیشه آیه یاس می خواند و جنبه منفی کار را می بیند و می گیرد و حتی المقدور از انجام دادن کار یا اظهار امیدواری درباره آن خودداری می کند و بیشتر به شرح معایب و موانع و مشکلات آن می پردازد.

تفکر منفی چیست؟ 

مفاهیم اعتیاد

اعتیاد یعنی خوگرفتن و وابسته شدن جسمی‌، روانی و عصبی فرد به مواد مخدر که ترک یا فرار از آن ناممکن و یا بسیار مشکل است.

□  اعتیاد یعنی مصرف نابجا و مکرر مواد مخدر که موجب وابستگی به آنها می‌شود. این وابستگی بدنی و روانی است، ترک مصرف مواد افیونی مشکلات و محرومیت های بدنی و روانی را در پی خواهد داشت ( از مقاله دکتر سید حسین فخر ).

□ اعتیاد عبارتست از وابستگی به عوامل یا موادی‌ که تکرار مصرف آنها با کم و کیف مشخص و درمان معین از دیدگاه معتاد ضروری می‌نماید. ( از مقاله دکتر احمد حسنی ).

□ اعتیاد یک بیماری روانی، اجتماعی، اقتصادی است که بر اثر فعل و انفعال تدریجی بین بدن انسان و مواد شیمیائی تحت تأثیر یک سلسله شرایط و اوضاع و احوال خاص روانی، اقتصادی، اجتماعی و سنتی به وجود می‌آید. ( از تحقیق خانم دکتر ربابه شیخ‌الاسلام )

 

با فرزندان خجالتی خود چه کنیم؟

  
یکی از بزرگترین آرزوهای والدین آن است که کودکانشان بتوانند در جامعه به بهترین شکل ممکن حضور پیدا کنند. البته این حضور خواه ناخواه توأم می شود با ابراز نظر و عقیده کردن. حضور در جامعه یعنی بتوانیم با اعتماد به نفس واقعی، توانایی و استعدادهای پنهانی خود را به معرض نمایش بگذاریم و در برابر عقاید مخالف با خود مدیریت درستی انجام داده و به شکلی صحیح آن ها را حل و فصل کنیم.

اما برخی از کودکان قادر نیستند به راحتی در جمع حضور پیدا کنند. این کودکان با دوستان خود ارتباط صمیمی و دوستانه ای برقرار نمی کنند و به دنبال آن همیشه در اظهار نظر کردن با مشکل روبرو می شوند. والدین آن ها مدام شاکی از آنند که چرا کودک من نمی تواند حق و حقوقش را از جامعه بگیرد؟ چرا نمی تواند با اطرافیانش راحت ارتباط برقرار کند و دوست شود؟

گاهی رفتارهای این کودکان، والدینشان را به ستوه می آورد. شاید شما هم شنیده باشید که والدین اذعان می کنند کودک من توانایی های زیادی دارد اما همین که در مقابل عده ای غریبه قرار می گیرد اصلا اسم خودش را هم فراموش می کند، چه برسد به اینکه بخواهد توانایی های خود را نشان دهد. در این جا ما به چند راهکار عملی که والدین می توانند از آن برای افزایش مهارت های اجتماعی کودکشان استفاده کنند اشاره می کنیم.