دلیل گوشه گیری و کمرو شدن بچه ها

گوشه گیری از نظر لغوی به معنای تنهایی,تجرد,در خلوت نشستن و از جمع دوری کردن است .البته هر نوع عزلت و در تنهاییماندن گوشه گیری تلقی نمی شود,چون هر انسانی دوست دارد گاهی تنها باشد .اما گوشه گیری و انزوا زمانی حالت بیماری پیدا میکند که فرد از معاشرت و رویارویی با جمع و همنوعان بیزار و بیمناک باشد.از نقطه نظر متخصصان علم روان شناسی کمرویی و انزواطلبی یکی از جدی ترین مشکلات کودکان است. کودک منزوی به سبب رنج ناشی از احساس ناامنی و بی کفایتی در خود یکی از ناشادترین کودکان است و ناچاراً پیوسته به دنیای درون خویش پناه می برد.بنابراین اگر در مورد رفتارغیر اجتماعی این گونه کودکان چاره ای اندیشیده نشود احتمالاً خطرناکترین و مساعدترین وضع را برای ابتلا به اسکیزوفرنی خواهند داشت.موضوعی که اخیراً توجه محققان را به خود جلب کرده ارتباط انزوای دوران کودکی با بیماریهای غیر روانی (جسمی) در بزرگسالی است.طبق گزارش محققان امریکایی که بیش از 1000 کودک را از بدو تولد تا 26 سالگی تحت نظر قرار داده بودند,افرادی که در دوران کودکیشان منزوی و گوشه گیر بودند در بزرگسالی بیش از دیگران دچار بیماریهای قلبی عروقی میشوند.این افراد فاکتور های خطر بیماریهای قلبی عروقی مانند چاقی,فشار خون ,کلسترول بد بالا (LDL) و چربی خون خوب پایین (HDL) را بیش از کودکان عادی داشتند.