مرگ بی صدای چشم

گلوکوم یا آب سیاه یک بیماری چشمی است که مشخصه آن آسیب بینایی است،گفته می‌شود علت این آسیب در بیشتر موارد بالا ‌رفتن فشار مایع داخل چشم است که بتدریج و بدون هیچ‌گونه نشانه‌ای می‌تواند بینایی را از بین ببرد. دکتر میرمحمدصادقی،جراح و متخصص بیماری ‌های چشم و فلوشیپ جراحی پلاستیک درباره این آسیب می‌گوید:گلوکوم یک بیماری عصب بینایی است که در اثر بالا رفتن فشار داخل چشم ایجاد می‌شود و به ‌دلیل این که رشته‌های عصب بینایی بشدت نسبت به بالا رفتن فشار حساسند،بر اثر اندکی افزایش فشار داخل چشمی این الیاف به مرور زمان از بین می ‌روند و موجب از بین رفتن دید می‌شوند.این جراح و متخصص بیماری‌های چشم اظهار می‌کند:در ابتدای بیماری الیاف مربوط به کناره‌های میدان بینایی از بین می‌روند و بتدریج به طرف مرکز بینایی پیشرفت می‌کند،به طوری که در مراحل اولیه بیماری،فرد طرفین میدان بینایی را از دست می‌دهد و با پیشرفت آن میدان بینایی محدود و محدودتر می‌شود تا در مراحل پیشرفته،دید به صورتی است که گویی فرد از درون یک لوله نگاه می‌کند یعنی دید محدودی به اندازه قطر یک لوله دارد که پس از این مرحله دید مرکزی هم از دست می ‌رود و تاریکی مطلق فرا می ‌رسد و به همین دلیل است که از قدیم به ‌این بیماری آب سیاه گفته‌اند چرا که بیماری بتدریج تبدیل به سیاهی مطلق می‌شود

علائم بیماریدکتر میرمحمد صادقی درخصوص علائم این بیماری یادآور می‌شود:معمولا این بیماری در ابتدا علامتی ندارد و در معاینات معمول سالانه ممکن است کشف شود،ولی با عدم تشخیص و درمان بموقع و پیشرفت آن،بتدریج علائمی چون «تاری دید» و از بین رفتن «دید محیطی» پیدا می‌شود.«در فرمی از بیماری که به آن گلوکوم حاد گفته می‌شود،به علت افزایش ناگهانی فشار داخل چشم، تاری دید،درد شدید چشم،سردرد،تهوع و استفراغ و قرمزی چشم ایجاد می‌شود.»این فلوشیپ جراحی پلاستیک با اعلام این مطلب،در ادامه عنوان می‌کند.در این مواقع چشم در وضعیت اورژانس قرار دارد و باید بلافاصله،ظرف چند ساعت اول درمان شود و گرنه صدمات غیر قابل برگشت به عصب وارد می‌شود.دکتر میرمحمد صادقی خاطر نشان می‌کند:البته بیشتر بیماران گلوکوم نوع اول (مزمن)‌ دارند که متاسفانه در مراحل ابتدایی هیچگونه علامتی مانند درد،قرمزی چشم و... ندارند و فقط در مراحل پیشرفته‌تر،محدودیت میدان بینایی ایجاد می‌شود که غیرقابل برگشت است.گلوکوم را دزد بی‌سر و صدای بینایی می‌نامند،چرا که در ابتدا فرد هیچ مشکلی را در دید خود احساس نمی‌‌کند.

 

چه کسانی در تیررس بیماری‌ا‌ند؟این چشم پزشک،تنها راه تشخیص را معاینات منظم به وسیله پزشک متخصص عنوان کرده و ابراز می‌کند:پزشک با اندازه‌گیری فشار چشم،معاینه ته‌چشم (بررسی عصب بینایی)‌ و استفاده از تست میدان دید می‌تواند به تشخیص برسد.
دکتر میرمحمد صادقی با اشاره به این که افرادی که دارای سابقه ‌فامیلی گلوکوم،سن بالا،دوربینی و نزدیک‌بینی،سابقه ضربه به چشم،نازک بودن قرنیه،بیماری‌هایی نظیر دیابت و میگرن‌ می‌باشند،احتمال بروز گلوکوم در آنها بیشتر است.

 

چگونگی درمان این بیماری?

به طور کلی آسیب ایجاد شده به عصب بینایی در اثر گلوکوم قابل برگشت نیست ولی در هر مرحله‌ای که بیماری تشخیص داده شد باید بلافاصله تحت درمان قرار گیرد تا از ایجاد آسیب بیشتر جلوگیری شود.وی عنوان می‌کند:معمولا گلوکوم با دارو درمان می‌شود و در اغلب موارد قطره‌های چشمی و گاهی داروهای خوراکی موثر است،ولی اگر بیماری با‌دارو کنترل نشود ممکن است چشم‌پزشک تصمیم به عمل جراحی بگیرد یا با استفاده از لیزر این کار را انجام دهد.البته گفتنی است «لیزر» نقش اساسی در درمان گلوکوم ندارد و فقط در مواردی که پزشک صلاح بداند به عنوان روش درمانی انتخاب می‌شود.

 

راه جلوگیری از بیماریدکتر میرمحمد صادقی می‌افزاید:بهتر است افراد زیر 40 سال حداقل سالی یک مرتبه و افراد بالاتر از این سن،سالی دو مرتبه (هر 6 ماه یک بار)‌ تحت درمان چشم ‌پزشک قرار بگیرند.وی در ادامه می‌گوید:از آنجایی که گلوکوم علامت خاصی ندارد،بهتر است معاینات سالانه توسط افراد جدی گرفته شود و در صورتی که فردی در خانواده این بیماری را دارد،تمام افراد خانواده بایستی به طور منظم و دوره‌ای مورد معاینه قرار بگیرند و در صورتی که پزشک این بیماری را برای کسی تشخیص داد، این فرد باید تا آخر عمر به طور منظم تحت درمان و معاینه قرار بگیرد و داروها در زمان تعیین شده مصرف شوند.این جراح و متخصص بیماری‌های چشم در پایان خاطر نشان می‌کند،بهتر است کسی که دارای بیماری گلوکوم (آب سیاه)‌ است از انجام عمل لیزیک منصرف شود و در صورتی که فشار چشم وی کنترل شده باشد،می‌تواند با نظر چشم‌پزشک «PRK» یا «عمل جراحی لازک» انجام دهد