آیا با پول می توان خوشبختی خرید؟

خوشبختی را با پول نمی توان خرید‎

اگر فکر می‌کنید یک شاهزاده ثروتمند می‌تواند کلید خوشبختی را به‌شما هدیه کند، سخت در اشتباه اید!

نمی‌خواهیم با حرف‌های کلیشه‌ای شما را از خواندن این مطلب منصرف کنیم. ما هم مثل شما خوب می‌دانیم که گاهی به‌دلیل پول نداشتن می‌توانید توی دردسر بیفتید و بی‌پولی حتی گاهی می‌تواند جان‌تان را هم به خطر بیندازد. اما نمی‌توانیم بپذیریم که پول تنها چیزی است که می‌تواند میانه شما و همسرتان را شکر‌آب کند و اگر جیب‌های‌تان همیشه پر باشد، دیگر دلیلی برای دل‌گرفتگی‌های بعد از ازدواج باقی نمی‌ماند.
 

جای خودتان نقش بازی کنید

 

حد و مرز وظایف زن وشوهر باید مشخص باشد

در ازدواج های امروزی به سختی می توان الگوهای سنتی ازدواج ایرانی را پیدا کرد. دختر و پسر، نقش های جدیدی را پذیرفته اند که پیش از این پدران و مادرانشان آنها را به عهده نداشتند. آنها مشارکت دو نفره در ساخت زندگی دارند وناچارند برخی از مسئولیت های جنس مقابل را به عهده بگیرند.

اما وقتی حد و مرز این نقش پذیری ها رعایت نشود، سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. بنابراین بسیارمهم است که پیش از ازدواج بدانید که چطور باید نقش هایتان را بشناسید، وظایف را تقسیم کنید و با مشارکت یکدیگر زندگی تان را بسازید. جابه جایی نقش‌ها، نادیده گرفتن حقوق طرفین، عدم مسئولیت‌پذیری و انجام همه امور زندگی توسط مرد یا زن و نهایتا اعمال فشار مضاعف بر یکی از زوجین، از جمله عواملی است که می‌تواند باعث ایجاد اختلاف و تنش شود. این گونه اختلافات در نتیجه خستگی مفرط روحی، فشار عصبی ناشی از مسئولیت‌های زیاد، احساس تنهایی و عدم درک طرف مقابل از شرایط، به وجود می‌آید.

اگر کودک والدینش را در حال آمیزش جنسی ببیند چه اتفاقی می افتد؟

اگه در حال رابطه جنسی کودک شما شاهد این صحنه باشه شما چکار باید بکنید ؟؟؟؟

این یکی از حساس ترین لحظه های کودک شما میتونه باشه

آیا خیلی بد است که کودکی والدینش را در حال آمیزش جنسی ببیند؟

ازوقتی که بچه دار شدم، میل من به هم آغوشی و آمیزش جنسی به حداقل رسیده است، به خاطر اینکه به شدت نگران ام که بچه هایم صدایی بشنوند و یا شاهد هم آغوشی ما باشند. من فکر می کنم که آنان از این اتفاق وحشت می کنند. در حال حاضر در اتاق خواب را قفل می کنم. اما اگر آنان به طور اتفاقی داخل اتاق شوند، بهتر است چه کار کنم؟ 

مادران شاغل و دردسر تعطیلی مدارس در تابستان

اگر شما هم مادر شاغلی هستید و با رسیدن فصل تابستان، مدرسه فرزندتان تعطیل شده به احتمال زیاد اکنون به دلیل تغییر برنامه روزانه خود سردرگم شده‌اید چرا که از سویی دوست دارید کنار فرزندانتان در خانه باشید اما از طرفی هم ترجیح می‌دهید فارغ از دغدغه‌ها و هیاهوی سال تحصیلی و مسائل مربوط به مدرسه فرزندانتان به کار بپردازید.

کار کردن در بیرون از خانه در کنار سایر وظایف پدری و مادری یکی از مشکلاتی است که با شروع فصل تابستان بسیاری از والدین با آن روبرو می‌شوند که بطور حتم این مشکلات ارتباط مستقیمی با سن و مقطع تحصیلی فرزندتان نیز دارد. اما اگر در این شرایط تاحدودی احساس سردرگمی می‌کنید و مایل هستید بدون اینکه به شما برچسب بدترین پدر و مادر دنیا بخورد در عین حال حضور موثر و فعالی نیز در محل کار خود داشته باشید می‌توانید با بکارگیری چند راهکار مفید به این هدف دست یابید که برخی از کاربردی‌ترین آنها به شرح زیر است:

۱- در مورد توقعات خود از فرزندانتان در تابستان با آنها صحبت کنید. بعبارت دیگر به فرزندانتان بگویید از آنها چه می‌خواهید همینطور در قبال وظایفی که به آنها محول می‌کنید می‌توانید برایشان پاداش مناسبی نیز در نظر بگیرید. مثلا می‌توانید بعد از ظهرها یا آخر هفته آنها را به پارک ببرید.
 

خیال های آموزنده

خردسالان از راه خیال پردازی و عمل کردن یاد می گیرند. آیا تا کنون دیده اید که فرزند تان یک سنگ را بردارد و با آن همانند یک ماشین  بازی کند، یا با جنباندن لگویی،  آن را یک آدم یا خرگوش فرض کند ؟

در این هنگام فرزند شما با حرکت، چیزی را به جای چیز دیگری وانمود می کند. اما روند وانمود سازی به همین سادگی که دیده می شود، نیست. فرآیند وانمود سازی سبب پرورش بسیاری از زمینه های بنیادی رشد کودک می شود.

بیشترکلاس های کودکستان ها و مهد کودک ها سالن نمایش مجهزی دارند. اختصاص جایی به نمایش برای کودکان، کاری هدفمند است. پژوهش ها نشان داده اند که بازی های وانمودی برای آن ها، امکان زندگی در دنیایی کوچک، با همان ویژگی های دنیای واقعی را فراهم می آورد و آن ها را به کاربرد مهارت هایی که آموخته اند، تشویق می کند. این امکان، همچنین زمینه را برای به کار بردن مهارت های شان در فعالیت های معنادار زندگی آماده می سازد.

برخی کارشناسان براین باورند که این فرآیند کاربردی، نه تنها در پیشرفت یک مهارت، بلکه در چگونگی بکارگیری آن در زندگی هم به کودک کمک می کند.
 

اشتباهی که والدین در حرف زدن با فرزندانشان مرتکب می شوند

کلمات می‌توانند ذهن فرزندانتان را تغییر دهند. یاد بگیرید بهترین کلمات را استفاده کنید.پدر یا مادر بودن یکی از سخت‌ترین و در عین‌حال معنادارترین کارهاست. متاسفانه، تصورات متداول در مورد طریقه بزرگ کردن بچه‌هایی مسئولیت‌پذیر ممکن است منجر به ارتباط نادرست و بی‌تاثیر شود. بعضی والدین از روش‌های اجازه دادن استفاده می‌کنند که زبان مستقل و حس تاثیرگذاری را از او می‌گیرد. بعضی والدین هم بیش از اندازه در اجازه دادن‌ها آسان می‌گیرند تاجایی که کودک محدودیت و کنترل فردی را یاد نمی‌گیرد.

 تحقیقات نشان می‌دهد که هر دوی این روش‌ها در توانایی کودک برای تعدیل احساسات خود و ایجاد روابط سالم در بزرگسالی اخلال ایجاد می‌کند. بهترین روش تربیتی روشی عادلانه و محترمانه است که هدف آن به جای تسلیم کودک، یادگیری او باشد. شنیدن و احترام گذاشتن به احساسات کودک، دادن حق انتخاب به او و ایجاد محدودیت‌های مشخص و عادلانه درمورد رفتارهای غیرقابل‌قبول، تعادلی سالم ایجاد می‌کند. در این مقاله به شما آموزش می‌دهیم چطور از روش‌های بی‌اثر و بی‌نتیجه برای ارتباط با فرزندانتان اجتناب کنید.

چگونه کودک خود را مودب بزرگ کنیم

راهنمای پیش رو سن مناسب هر رفتار را به شما توضیح می‌دهد.

یک تا ۲ سال
حدود ۱۸ ماهگی کودک درمی‌یابد که چند تایید اجتماعی وجود دارد. حالا وقت آن است که به کودک کمک کنید درباره احساسات و نگرانی‌های دیگران فکر کند.
سلام و خداحافظی را یاد دهید
قبل از آنکه شروع به صحبت کند به او بیاموزید با دست سلام و خداحافظی کند. این اولین قدم در آموزش معاشرت با دیگران است. یک کار دیگر این است که هر روز صبح به او «صبح به خیر» بگویید.
 مادامی که در حال خوردن هستید بنشینید
به جای این‌که به کودک اجازه دهید کل خانه را با میوه‌‌ای که آبش همین‌جور می‌چکد قدم بزند به او یاد دهید تا زمانی که در حال خوردن است در صندلی‌اش بنشیند. در این سن کودکان توجه کمی به زمان دارند اما ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ماندن در صندلی به آنها درس بزرگی می‌دهد. بنابراین شما هم باید مادامی که غذا می‌خورید پشت میز بنشینید. اگر او غذایش را پرت می‌کرد به او اجازه دهید بداند که این موضوع تبعاتی دارد. «فکر می‌کنم دیگه گرسنه نیستی اگر یه بار دیگه غذات را پرت کنی دیگر از خوراکی خوشمزه خبری نیست.»

ریشه های فاحشه گری کودکان و بزگسالان چیست؟

بی تردید، یکی از زشت ترین جنبه های اجتماعی زندگی بشریت امروز، سوءاستفاده جنسی از کودکان می باشد که در چند دهه اخیر نیز گسترش دوچندان یافته است. آمار رسمی حکایت از آن دارد که همه ساله 4 میلیون زن و کودک برای استفاده هایی نظیر روسپی گری، بردگی، سوءاستفاده جنسی و یا ازدواج اجباری در سراسر دنیا خرید و فروش می گردند که درصد زیادی از این رقم را کودکان کم سن و سال و به ویژه دختران تشکیل می دهند. در آمریکا نیز که براساس آمار رسمی همه ساله 50000 زن و کودک به این کشور قاچاق می شوند، تنها برای 300 مورد از این افراد، پی گیری قضایی صورت می گیرد. نویسنده این مقاله با اشاره به دلایل شکل گیری و گسترش این تجارت شیطانی، خاطرنشان می کند که همدستی گروه های تبهکار با مأموران دولتی پلیس، گمرک و دستگاه قضایی کشورهای مقصد، باعث شده که ما شاهد مبارزه ای همه جانبه با این پدیده زشت در قرن بیست و یکم نباشیم.

این ۷ جمله مخرب را هرگز به کودک تان نگویید

گاه والدین به رفتار کودک انتقاد می‌کنند، زیرا آن رفتار تأثیر بدی بر بزرگ‌ترها داشته است. در صورتی که رفتار کودک، نشان دهنده احساس درونی اوست و والدین وظیفه دارند احساس کودک را درک کنند. کودک ۶ ساله‌ای که نمی‌داند چه می‌خواهد و گریه می‌کند، یا کودک ۴ساله‌ای که از محدود شدن در صندلی اتومبیل ناراحت است و گریه می‌کند، هر دو متناسب سنشان عمل می‌کنند؛ اگر چه ما انتظار داریم رفتار آنها ما را آزار ندهد.

 

 

 

آیا می خواهید فرزندتان حرف شنو باشد؟

اگر مجبورید یک حرف را چندین مرتبه برای فرزند پیش دبستانی خود تکرار کنید تا گوش کند، این مطلب را مطالعه  کنید.
عده ای از پدر و مادرها وقتی می بینند فرزند کوچکشان به حرفهای آنها در لباس پوشیدن یا در جمع کردن وسایلش و ... توجهی نمی کند و به تماشای تلویزیون یا بازی ادامه می دهد دائم صدایش می کنند و فریاد می کشند.

روش های مقابله با دزدی کودکان

از مسائل مهم تعلیم و تربیت و از مشکلات آن، مسأله دزدی کودکان است.این امر برای بسیاری از خانواده‌ها و مدرسه‌ها مسأله‌ساز و بحث‌انگیز است و توجه نهادهای تربیتی گوناگون و نیز دستگاه قضایی هر جامعه‌ای را به خود جلب کرده است.

ما در مواردی کودکانی را می‌بینیم که خوردنی‌ها یا اسباب‌بازی و وسایل دیگری را که از آن خودشان نیست، به خانه می‌آورند و آن را در گوشه‌ای مخفی می‌کنند. این امر در بین کودکان خردسال شایع است و درسنین تا 8 سالگی تقریبا به اوج خود می‌رسد. مسأله مهم در امر دزدی کودکان مسأله ناراحتی والدین در دزدی فرزندان آن‌ها است. 

حذف رفتارهای نامناسب فرزندم

اگر شما هم در خانه یک کودک در سن پیش دبستانی دارید و اگر کارهایی می کند یا حرف هایی می زند که مطابق رفتارهای گذشته او و تربیت رایج در خانه ی شما نباشد.

برخی از آنها طبیعی است و ما راهکارهایی برای مواجهه با این رفتارها برای تان داریم:

استفاده از کلمات نامناسب و زشت، جواب پس دادن:
تقریباً تمام کودکان در سنین پیش دبستانی گاه از کلمات نامناسب استفاده می‌‌کنند. گاهی آنان کلماتی زشت به زبان می‌‌آورند که باعث شرمندگی والدین می‌‌شود.دلیل روشن به کارگیری این کلمات، شنیدن آنها در منزل یا مهد کودک یا محیط‌‌ های دیگر است. زمانی که کودک از این عبارات استفاده می‌‌کند معمولاً با توجه شدید و واکنش بیش از حد والدین روبرو می‌‌شود که باعث تکرار بیشتر این کلمات خواهد شد. 

از چه سنی می‌توان بچه‌ها را در خانه تنها گذاشت؟

اگر فرزندتان در زمان‌های معینی قرار است در خانه تنها بماند، بهتر است برای آن زمان‌ها از قبل برنامه‌ریزی داشته باشید. او را به کلاس‌هایی که علاقه دارد بفرستید، ‌اجازه بدهید از فضای کتابخانه متناسب با سنش استفاده کند یا به منزل یکی از اقوام برود.

 

مامان، من از کجا اومدم؟

همه والدین گاهی با این مشکل مواجه می شوند که چطور باید به بعضی از سوالاتی که فرزندنشان می پرسند، پاسخ دهند؛ سوالهایی مثل "بچه ها از کجا به وجود می آیند؟" یا سوالات دشواری از این قبیل.
خیلی از والدین سعی می کنند با پاسخهای کوتاه و گنگ فرزندانشان را از سر خود باز کنند. شما هم تابه حال اینکار را کرده اید؟


ما بعنوان پدر یا مادر کودکانی که در سن رشد هستند باید یاد بگیریم که راحت با فرزندان خود حرف بزنیم؛ طوریکه هم برای خودمان و هم برای فرزندمان راحت باشد.  

سوالات کنجکاوانه و شرم والدین!

کودک در سنین پایین پرسش‌های زیادی درباره مسایل جنسی دارد که از والدین می‌پرسد و بیشتر والدین این سوالات را خیلی بسته جواب می‌دهند و در نتیجه کودک حس می‌کند که والدین، او را گیج کرده‌اند.

بسیاری از روان شناسان معتقدند که آموزش مسایل جنسی به کودک امری لازم و ضروری است و این آموزش‌ها باید مناسب با فیزیولوژی و ویژگی‌های فردی کودکان باشد.
کودک از 1.5 سالگی علایمی از هویت جنسی را نشان می‌دهد براساس ظاهر، دختر یا پسر بودن را تشخیص می‌دهد و ترجیح می‌دهد با هم‌جنس‌های خود بازی کند.  

برای درمان ترس کودک چه کنیم؟

روانشناسان راههای زیادی برای درمان ترس کودک ارائه داده اند،اما در همه روشها باید از عجله و شتاب زدگی دوری کرد.

ـ شتابزدگی در درمان ترس کودک نه تنها تاثیر مثبتی ندارد بلکه باعث می شود تا اضطراب و ترس وی را افزایش دهید.

ـ هیچ وقت کودکتان را بابت ترسی که دارد،تحقیر و سرزنش نکنید،هر چند که این ترس از نظر بزرگترها بی دلیل و نامعقول باشد ولی خود کودک چنین احساسی ندارد پس او را مورد تمسخر قرار ندهید.

ـ سعی کنید دلیل ترس را یافته و آن را مرتفع کنید حتی اگر کودک تحت نظر روانپزشکش در حال طی مراحل درمان باشد تا زمانی که علل ترس در اطراف او وجود داشته باشد فرآیند درمان بی نتیجه خواهد بود.

۹ توصیه به والدینی که کودک شان وسایل دیگران را بدون اجازه برمی دارد

برداشتن وسایل دیگران ممکن است در هر سنی رخ دهد؛ اما معنای این عمل به اقتضای سن و شرایط افراد متفاوت است. این رفتار در سنین خردسالی تا حدودی شایع است و انگیزه کودکان در این زمان اغلب لذت بردن از داشتن چیزی یا اقناع حس کنجکاوی است.
بنابراین بچه ها معمولاً تلاش می کنند تا به وسایلی که والدین استفاده از آن را منع کرده اند یا متعلق به دوستان شان است دست یابند. کودکان کم سن و سال که هنوز به مدرسه نمی روند اغلب بدون آن که ارزش مادی اشیا را درک کنند، دست به این کار می زنند، آن ها حتی گاه از این که برداشتن چیزی بدون پرداخت پول یا اجازه از صاحب آن اشتباه است مطلع نیستند. 

به کودکانمان گوش دهیم

باز نگه داشتن پل ارتباطی میان کودکان و والدین، بسیار مهم است. ما از کودکانمان می‌خواهیم تا افکار و احساساتشان را با ما در میان بگذارند، تا بتوانیم آن‌ها را درک کنیم و در بحران‌های زندگی به یاری آن‌ها برخیزیم. انتظار داریم به جای آن‌که واکنش منفی نشان دهند احساسات خود را به طور مناسب بیان کنند، به حرف ما گوش کنند وکاری را که از آن‌ها می‌خواهیم انجام دهند.
بچه‌ها به طور غریزی نمی‌دانند که چه‌طور باید افکار و احساساتشان را بیان کنند، همچنین به طور خودکار آماده گوش دادن به دستورات و پیروی از آن‌ها نیستند و برای انجام این مسؤولیت‌ها باید آموزش ببینند. والدین در اغلب موارد مجبورند روش‌های ارتباطی خود را بهبود بخشند. در این‌باره به نکات زیر توجه کنید: 

بازی هایی برای تقویت حافظه کودک

  

از آنجائیکه تقویت حافظه کودک می تواند بر توسعه ادراکی تا موفقیت آکادمیک آتی او اثرگذار باشد، اهمیت آن را نمی توان دست کم گرفت. بازی های سرگرم کننده هم به تقویت حافظه کودک کمک می کنند و توانایی او برای استدلال را نیز بهتر می کنند. به عنوان پدر و مادر یک کودک، شما از اینکه گاهی فرزندتان چیزهای ساده ای را به یاد نمی آورد حیرت می کنید. برای مثال ممکن است او نام همسایه را به یاد نیاورد یا یادش نیاید که امروز در مهد کودک با چه کسانی بازی کرده است. با آنکه گاهی به نظر می رسد انگار فرزندتان حافظه اش مانند یک ماهی قرمز کار می کند، ولی می توانید مطمئن باشید که مخزن حافظه کوچک او سخت در حال کار کردن است تا توانایی ذخیره سازی و فراخوانی اطلاعات را تقویت کند. از آنجائیکه تقویت حافظه کودک می تواند بر توسعه ادراکی تا موفقیت آکادمیک آتی او اثرگذار باشد، اهمیت آن را نمی توان دست کم گرفت. بازی های سرگرم کننده هم به تقویت حافظه کودک کمک می کنند و توانایی او برای استدلال را نیز بهتر می کنند.

علل عمده ازدواج کودکان

طبق تعریف پیمان‌نامه جهانی کودک که ایران نیز به آن پیوسته است به افراد زیر 18 سال کودک گفته می‌شود. ازدواج کودکان می‌تواند به شکل رسمی یا غیررسمی باشد. ازدواج کودکان مساله‌ای است که هم مربوط به پسران می‌شود و هم مربوط به دختران.

با این حال، بیشتر کودکانی که پایین‌تر از 18 سالگی ازدواج می‌کنند، دختران هستند. گزارشات نشان می‌دهد این ازدواج‌ها بیشتر به دلیل وضعیت بد اقتصادی و اجتماعی اتفاق می‌افتد. ازدواج کودکان با مسائل دیگری مانند بارداری و پیامدهای آن نیز همراه است. در ایران سن ازدواج برای دختران 13 سال و برای پسران 15 سال است که البته ازدواج زیر این سنین اگر با اجازه پدر و با رای دادگاه باشد مانعی ندارد. 

نسخه ای برای کودکان ترسو

س: پسر ۸ ساله ام خیلی ترسو و کم حوصله است از این وضعیت ناراحتم لطفاً برای حل مشکل پسرم مرا راهنمایی کنید.

ترس، واکنشی غریزی و هیجانی است و زمانی ایجاد می شود که فرداحساس نا امنی کند این واکنش کاملا" طبیعی است و از ابتدای تولد در کودک مشاهده می شود. ترس از صدای بلند، از افراد بیگانه، از تاریکی، از تنهایی و همچنین ترس از حیوانات یا موجودات خیالی معمولا در کودکان دیده می شود. این گونه ترس ها در برخی سنین تشدید می شود؛ برای مثال ترس از موجودات خیالی در 8-7 سالگی به اوج خود می رسد.  

والدین و «مراقبت جنسی» در حضور کودکان

پوشش مناسب والدین در حضور کودکان چگونه باید باشد؟ حد و مرز رعایت پوشش در حضور فرزندان چیست؟ آیا بین دختران و پسران در این باره تفاوتی هست؟ بی‌مبالاتی در روابط جنسی والدین چه اثرهایی بر روحیه کودکان دارد؟ چگونه باید عفت یا مراقبت جنسی را در حضور کودکان رعایت کرد؟ آیا اصلا نیازی به چنین مراقبتهایی هست؟ این‌ها از جمله پرسش‌هایی است که آگاهیهایی درباره آن را در ادامه این مطلب پیش رویتان نهاده‌ایم.

 

به این کودک « برچسب » نزنید!

برخی از کودکان دیر با دیگران گرم می‌گیرند، آنها قبل از آنکه از یک مهمانی لذت ببرند نیاز دارند موقعیت را ارزیابی کنند اما برخی کودکان درونگرا هستند و نیاز دارند زمانی را با افکارشان تنها باشند.

 

بچه ها تا کی کنار مامان و بابا بخوابند؟

اگر کودک شما در سن 5 سالگی به بالا قرار دارد و حاضر نمی‌شود به اتاق خودش برود می‌توانید با کمک روانشناس و بهره‌گیری از مشاور او را به اتاق شخصی خود بفرستید.قطعاً همه شما وابستگی‌های بی‌شمار یک نوزاد به پدر و مادر و به خصوص مادر را درک خواهید کرد. وابستگی‌هایی که پدر و مادر را به گونه‌ای عاطفی وادار می‌سازد تا از نوزاد مراقبت کرده و نیازهای او را مرتفع گردانند. اما گاهی اوقات با بکار‌گیری روش‌هایی خارج از اسلوب صحیح رفتاری‌، کودکان بیش از آن‌چه که باید به پدر و مادر وابسته می‌شوند و همین سبب می‌شوند تا آن‌ها مدت بیشتری در حریم پدر و مادر خود سکنی داشته باشند!
از بدو تولد تا چه سنی؟
آن‌چه که مسلم است؛ نوزاد در بدو تولد نیازهای بسیاری دارد که به طور ویژه ای مادر مسئولیت رسیدگی به آن‌ها را دارد. شاید دلیل عمده حضور نوزادان در اتاق والدین رسیدگی به موقع به این دسته از نیازها باشد. تعویض به موقع و رفع گرسنگی نوزاد توسط مادر از بارزترین دلایل حضور نوزاد در نزدیک‌ترین مکان به مادر است‌. از طرف دیگر نوع تنفس نوزاد و چگونگی خوابیدن او و بسیاری از مسائل دیگر هستند که نیازمند دقت و رسیدگی می‌باشند.

پس با این حساب طبیعی است که نوزادی که تازه متولد شده تا چند ماه پس از تولدش در نزدیک‌ترین مکان به مادر و یا به بیان دیگر در اتاق پدر و مادر حضور داشته باشد. مرز نوزادی تا هنگامی است که او بتواند واکنش‌های اطرافیان را به خوبی متوجه شده و تا حدی بتواند با توان خودش بنشیند یا چهار دست و پا حرکت کند. پس از این زمان می‌توان کودک را به اتاق دیگری منتقل کرد و هر چند ساعت یکبار به منظور سرکشی و بررسی حالات و شرایط به او سر زد .

سنین یک‌سالگی تا دوسال بهترین زمانی است که می‌توان کودک را از اتاق پدر و مادر خارج و با اتاق مختص به خود آشنا کرد. در این سنین کودک به حدی رشد یافته که بتواند خوب بخوابد و هنگام گرسنگی تحمل کافی داشته باشد تا مادر به او برسد و از طرف دیگر هنوز وابسته به محیط پدر و مادر نشده و ترس از تنهایی و … برایش مفهومی ندارد و خیلی راحت با محیط جدیدش مانوس خواهد شد بی آن‌که پدر و مادر برای عادت دادن او به محیط جدید متحمل دردسری بشوند !

راه‌هایی برای جدا کردن محل خواب کودکان بالای سه سال
بسیاری از والدین را دیده‌ام که فرزندان‌شان را تا سنین بالاتر از 3سال هنوز در اتاق شخصی خود نگهداری می‌کنند و مدام از سختی‌های جدا کردن اتاق فرزندشان گله و شکایت می‌کنند!

طبیعی است که وقتی کودک با محیطی انس بگیرد و مفهوم ترس و تاریک و … را متوجه شود به سختی می‌شود او را به اتاقی فرستاد که در آن تنها باشد و تنها بخوابد!

کودکان بالای سه سال معمولاً در برابر جدا شدن جای خواب‌شان از کنار والدین واکنش‌های طولانی مدت نشان می‌دهند و به یکباره نمی‌شود جای آن‌ها را از اتاق والدین جدا ساخت!


* ابتدا سعی کنید به اتاق کودک برسید و وسایل و اسباب‌بازی‌هایی را که او دوست دارد در آن قرار دهید. ساعاتی در روز به همراه کودک در اتاق او بنشینید و سعی کنید تمام قسمت‌های اتاق را به او نشان دهید و با او در اتاق بازی کنید. اگر اتاق کودک کمد دیواری یا قسمت‌های ناشناخته‌ای دارد، آن‌ها را به کودک نشان داده و سعی کنید علاقه‌ای بین کودک و اتاق شخصی‌اش برقرار کنید.

* در طول روز برای بازی کردن فرزندتان را به اتاق خودش هدایت کنید و به او بگویید که در همان اتاق می‌تواند بازی کند و نباید وسایل بازی‌اش را به خارج از اتاق بیاورد‌. در میان بازی و هنگامی که کودک خسته می‌شود او را در همان اتاق بخوابانید و در کنارش تا کامل به خواب رود‌. توجه داشته باشید که اتاق کودک هرگز نباید تاریک و بدون نور باشد تا او بتواند به راحتی و بدون ترس به اتاق شخصی‌اش علاقه‌مند شده و آنجا را بپذیرد.

* برای انتقال کودک از اتاق شما به اتاق خودش هرگز از کلمات و عبارات امری مانند: باید به آنجا بروی و … استفاده نکنید!

کمی تحمل داشته باشید و با زبان رفتار او را قانع به حضور در اتاق خودش نمایید.

چند شب وقتی که کودک در اتاق شما و در کنار شما می‌خوابد سعی کنید به صورت هدفمند آسایش او را از بین ببرید. به عنوان مثال:

* اگر کودک بر روی تخت شما ( والدین خود ) می‌خوابد، می‌توانید خود را به خواب زده و جای خواب او را تنگ کنید. در این هنگام اگر با اعتراض کودک مبنی بر تنگ بودن جای خوابش مواجه شدید می‌توانید با خونسردی به او بگویید که یک تخت خالی در اتاقش منتظر اوست و او خودش این جای تنگ را انتخاب کرده است!

* اگر کودک در اتاق شما به خواب رفته است برق را روشن بگذارید و سعی کنید با صحبت کردن و سرو صداهای معمول او را بیدار کنید و زمانی که اعتراض او مبنی بر سرو صدا و نور را شنیدید به او بگویید که اتاق او در کمال آرامش و سکوت انتظارش را می‌کشد و می‌تواند بدون دغدغه آنجا راحت بخوابد!

* وقتی که کودک تا حدودی اتاق خود را پذیرفت و به آنجا رفت سعی کنید شب‌ها محیط اتاق را با یک چراغ خواب کوچک تا حدی روشن نگه دارید که او از ترس تاریکی دوباره به حریم خصوصی شما وارد نشود.

* اگر کودک شما در سن 5 سالگی به بالا قرار دارد و حاضر نمی‌شود به اتاق خودش برود می‌توانید با کمک روانشناس و بهره‌گیری از مشاور او را به اتاق شخصی خود بفرستید.


بهانه‌گیری‌های گاه و بیگاه برای حضور در کنار والدین

گاهی ممکن است کودک با اینکه به اتاق خود انس گرفته و جدا از پدر و مادر می‌خوابد اما بعضی از شب‌ها نا آرامی کند و بخواهد که در کنار والدین بخوابد. این رفتار تا سن 8 سالگی می‌تواند طبیعی باشد. در این مواقع پدر و مادر باید با قرار دادن قانون و قاعده او را در اتاق خود بپذیرند و از سویی دقت داشته باشند تا این بی‌قراری‌ها به هرهفته و هر شب تکرار پیدا نکند. به عنوان مثال اگر در ماه دو شب کودک نا آرامی کند و به هر دلیلی بخواهد در کنار پدر و مادر باشد، آن‌ها می‌توانند با گفتن این عبارات که: اتاق ما به زیبایی و راحتی اتاق تو نیست / ما صبح‌ها زود بیدار می‌شویم و تو نمی‌توانی راحت بخوابی و … او را مجاب کنند که همین یکبار می‌تواند در جای دیگری غیر از اتاق خودش بخوابد.

اگر درخواست‌های کودک مبنی بر خوابیدن در کنار والدین بصورت مکرر و پشت سر هم تکرار شود؛ قطعاً حاکی از علتی است که کودک را نا آرام ساخته. این عوامل می‌تواند انوع ترس‌ها مانند ترس از تنهایی و ترس از تاریکی و … باشد.

همچنین تماشای برخی از برنامه‌ها و فیلم‌هایی که برای سن کودکان تعریف نشده است باعث می‌شود که آن‌ها در هنگام خواب شبانه دچار نگرانی و پریشانی شوند و از این رو لازم است والدین دقت داشته باشند تا فرزندان آن‌چه را که مناسب با سن و شرایط روحی‌شان نیست را تماشا نکنند. در نظر داشته باشید که جداسازی محل خواب کودکان یک نیاز دو طرفه است هم برای والدین و هم برای کودک! به همین دلیل لازم است تا والدین توجه کافی داشته باشند تا محل خواب کودک خود را از سن زیرسه سال جدا کنند.

چرا پسرم بچه‌های دیگر را کتک می‌زند؟

وقتی که کودک راه رفتن و تکلم را بیاموزد روش‌های بیان مشکلات هیجانی او هم توسعه می‌یابد. در این حال ممکن است مشکلات هیجانی خود را از راه تخریب و عدم تحرک و مخالفت‌جویی و منفی‌کاری و مانند اینها ابراز کند.


 

کودکان در مراسم سوگواری باشند؟

روانشناسان تربیتی معتقدند که مرگ مقوله‌ای است که بچه‌ها هم باید مثل بزرگترها آن را بشناسند و با آن کنار بیایند.

دلیل گوشه گیری و کمرو شدن بچه ها

گوشه گیری از نظر لغوی به معنای تنهایی,تجرد,در خلوت نشستن و از جمع دوری کردن است .البته هر نوع عزلت و در تنهاییماندن گوشه گیری تلقی نمی شود,چون هر انسانی دوست دارد گاهی تنها باشد .اما گوشه گیری و انزوا زمانی حالت بیماری پیدا میکند که فرد از معاشرت و رویارویی با جمع و همنوعان بیزار و بیمناک باشد.از نقطه نظر متخصصان علم روان شناسی کمرویی و انزواطلبی یکی از جدی ترین مشکلات کودکان است. کودک منزوی به سبب رنج ناشی از احساس ناامنی و بی کفایتی در خود یکی از ناشادترین کودکان است و ناچاراً پیوسته به دنیای درون خویش پناه می برد.بنابراین اگر در مورد رفتارغیر اجتماعی این گونه کودکان چاره ای اندیشیده نشود احتمالاً خطرناکترین و مساعدترین وضع را برای ابتلا به اسکیزوفرنی خواهند داشت.موضوعی که اخیراً توجه محققان را به خود جلب کرده ارتباط انزوای دوران کودکی با بیماریهای غیر روانی (جسمی) در بزرگسالی است.طبق گزارش محققان امریکایی که بیش از 1000 کودک را از بدو تولد تا 26 سالگی تحت نظر قرار داده بودند,افرادی که در دوران کودکیشان منزوی و گوشه گیر بودند در بزرگسالی بیش از دیگران دچار بیماریهای قلبی عروقی میشوند.این افراد فاکتور های خطر بیماریهای قلبی عروقی مانند چاقی,فشار خون ,کلسترول بد بالا (LDL) و چربی خون خوب پایین (HDL) را بیش از کودکان عادی داشتند.