سازگاری و انعطاف پذیری

انعطاف پذیری در واقع تمایل به سازگاری است و به نوعی می توان گفت متشکل از نگرش ما نسبت به سازگار شدن است. توانایی از طرف دیگر معرف ظرفیت و قابلیت تغییر است. انسان های سازگار همزمان انعطاف پذیرند و توانایی تغییر را نیز دارند. به زبان ساده تر می توان گفت که هم می خواهند تغییر کنند و هم می توانند. طبیعی است که میزان سازگاری ما در موقعیت های مختلف ممکن است متفاوت باشد. به عنوان مثال ما انسان ها در مواجهه با کسانی که آن ها را کمتر می شناسیم، سازگاری بیشتری داریم در مقایسه با شرایط عادی زندگی در خانه و یا در جمع دوستان. به علاوه این که تحقیقات علمی حاکی از آن است که انسان معمولا خود را سازگارتر از آنچه حقیقتا هست می پندارد. یک دلیل این امر آن است که قضاوت انسان نسبت به خودش در اکثر مواقع مبتنی بر خواسته ها و نیات وی است و نه رفتار و عمل وی. اما در واقعیت می دانیم که رفتار انسان همیشه متناسب با تصورات و نیات وی نمی باشد. یک دلیل دیگر برای شکاف بین سطح مطلوب سازگاری و سطح واقعی آن این است که سازگار بودن دشوار است.