دردناکترین نیش حشرات جهان

بیشتر انسان ها حداقل یک بار با درد نیش زنبور آشنایی پیدا کرده‌اند، اما یک حشره‌شناس با تجربه یک عمر تحقیق در مورد حشرات و آزمایش نیش‌های آنها، به معرفی 10 مورد از دردناکترین نیش‌های حشرات پرداخته است. 

       به گزارش ایسنا، جاستین اشمیت، در سفرهای بیشمار میدانی خود در میان این حشرات، 150 نیش مختلف را شناسایی کرد. این حشره‌شناس سپس با ایجاد فهرست «درد نیش»، 78 گونه نیش را در مقیاس یک تا چهار رتبه‌بندی کرد و به ارائه توصیفات متناسب و تاحدی غیرعلمی برای هر درد پرداخت.

10 نیش برتر:

10- زنبور عرق (Sweat bee)

 رتبه‌بندی: 1.0
نظر اشمیت: سبک، دارای عمر یک روزه، تقریبا موثر.

9- مورچه آتشی 

 رتبه‌بندی: 1.2

نظر اشمیت: تیز، با هشدار ملایم. مانند حرکت بر روی یک فرش کرکی برای دستیابی به کلید برق

8- مورچه Bullhorn Acacia

 رتبه‌بندی: 1.8

نظر اشمیت: یک گونه درد نادر،‌ نافذ و افزایشی. انگار فردی زیر چانه شما یک گیره گذاشته است.

7- زنبور سرخ صورت سفید
 

 رتبه‌بندی: 2.0

نظر اشمیت: غنی، صمیمی و کمی ترد. شبیه به کشیدن شدن دست به یک درب گردان

6- زنبور Yellowjacket
 

رتبه‌بندی: 2.0

نظر اشمیت: داغ و دودآلود، تقریبا گستاخ. مانند خاموش کردن یک سیگار بر روی زبان

5- زنبور عسل 

 رتبه‌بندی: 2.0

نظر اشمیت: حس آن مانند روشن شدن یک سر کبریت و سوختن پوست است.

4- مورچه قرمز کارگر

رتبه ‌بندی: 3.0

نظر اشمیت: بی‌رحم. انگار فردی با دریل در ریشه ناخن شصت حفاری می‌کند.

3- زنبور کاغذی

  رتبه‌بندی: 3.0

نظر اشمیت: طعم ثانویه تلخ. مانند ریختن یک ظرف اسید هیدروکلریک در برش کاغذ

2- زنبور عنکبوتی Tarantula hawk
 

  رتبه‌بندی: 4.0

نظر اشمیت: کور کننده و دارای اثر الکتریکی شوک‌آور

1- شاه نیشها: مورچه گلوله
 

 رتبه‌بندی: +4

      نظر اشمیت: مانند راه رفتن بر روی ذغال شعله‌ور در حالی که یک ناخن فرسوده سه اینچی در پاشنه پا فرو رفته است.

      به گفته اشمیت، هرچه نیش یک حشره دردناکتر باشد، حالت تهاجمی آن نیز بیشتر است. حتی برخی از موجودات به همراه نیش خود به آزادسازی pheromonفرومون پرداخته که دیگر اعضای گروه را برای شرکت در این تجربه و نیش زدن به قربانی دعوت می‌کند.

      در بدترین حالت، در زمان ورود نیش به بدن، ابتدا آنزیم‌ها نرم شده و سپس غشاهای سلولی را باز می‌کند. برخی از این سلولها ممکن است سلولهای عصبی باشند. تخریب آنها باعث از بین رفتن علامت‌دهی الکتروشیمیایی سلولها شده، از این رو ارسال این علائم تا حدی بطور تصادفی انجام می‌گیرد.

      برخی مواد شیمیایی جریان خون را محدود و از رقیق شدن مواد دردآور و حرکت آنها جلوگیری می‌کند.