تاثیر بیماری شیدایی-افسردگی بر زندگی فرد

اختلال دوقطبی (bipolar disorder) (یا بیماری شیدایی-افسردگی) یک بیماری روانی است که مبتلایان به آن نوسان‌های خلقی شدیدی را تجربه می‌کنند. آنها ممکن است دوره‌هایی از پرانرژی بودن و تحریک‌پذیرشدن، یا برعکس دوره‌هایی از غمگینی و نومیدی را بگذرانند. اغلب این بیماران در فواصل دوره‌های شیدایی (مانی) و افسردگی، دارای خلق طبیعی هستند.

---

تغییرات خلقی غیرقابل پیش‌بینی می تواند بین بیمار و همکاران و اقوام او جدایی بیاندازد. این بیماران وقتی وارد مرحله شیدایی می شوند، دوستان و اقوام خود را می ترسانند.

افراد دارای این اختلال در معرض خطر اختلالات اضطرابی قرار دارند.

سوء مصرف مواد در بیماران دوقطبی

حدود 60 درصد این بیماران، دچار سوء مصرف الکل و داروها می باشند.

بیماران برای کاهش علائم، به نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر روی می آورند.

سوء مصرف مواد در مرحله شیدایی رخ می دهد.

خودکشی در بیماران دوقطبی

این بیماران 10 تا 20 برابر افراد عادی دست به خودکشی می زنند.

علائم هشداردهنده در این رابطه شامل حرف زدن راجع به خودکشی و انجام رفتارهای مخاطره‌آمیز می باشد.

اگر این علائم را در یکی از نزدیکان خود دیدید، فورا به روانپزشک اطلاع دهید.

دارو درمانی در بیماران دوقطبی

داروهای تثبیت کننده خلق و خو می توانند نوسانات خلقی را کم کنند.

داروهای آنتی سایکوتیک (ضد اختلالات روانپریشی) و ضد تشنج ها نیز توسط پزشک تجویز می شوند.

بین مراحل شیدایی و افسردگی، بیمار باید داروهای خود را مصرف کند تا از عود دوباره حملات اختلال جلوگیری نماید

کسانی که مکررا دچار ترس می‌شوند

اختلال پانیک (Panic disorder) یا اختلال هراس، یک بیماری جدی است که بدون دلیل و یا علایم هشداردهنده، حملات خود را آغاز می کند.

---

با گذشت زمان یک فرد مبتلا به اختلال هراس بر اثر حملات این بیماری و ایجاد ترس و وحشت، عملکرد طبیعی روزانه خود را از دست می دهد و دچار مشکل می شود.

اختلال هراس معمولا با اختلالات دیگری همراه است؛ اختلالاتی مانند افسردگی، اعتیاد به الکل و مواد مخدر.

به این دلیل این ترس را اختلال می گوییم که هیچ خطر واقعی و یا علت مشخصی برای ترس وجود ندارد، بلکه این افراد به دلیل حملات بیماری، دچار نوعی ترس می شوند و در طی حملات، این افراد فکر می کنند که کنترل خود را از دست داده اند و یا دچار حمله قلبی شده اند و یا حتی در حال مرگ می باشند.

بسیاری از افراد ممکن است به طور طبیعی برخی مواقع دچار ترس شوند، اما افراد مبتلا به اختلال هراس، به صورت مکرر و به مدت طولانی دچار ترس می شوند.

علایم اختلال هراس چیست؟

حملات اختلال هراس معمولا به صورت ناگهانی شروع می شوند، مثلا در حال رانندگی ، وسط جلسه مهم کاری، موقع خواب و ... .

علایم آن طی 10 تا 20 دقیقه اول به اوج خود می رسد. بعد از آن ممکن است به دلیل خستگی، فروکش کنند.

علایم پانیک ممکن است با علایم حمله قلبی اشتباه گرفته شوند و اگر تشخیص صحیح توسط پزشک داده نشود، ممکن است فرد بیمار با مصرف اشتباه دارو، بیشتر دچار مشکل شود

افراد مبتلا به اختلال هراس، حداقل چهار مورد از علایم زیر را دارند:

راه‌های درمان بیماری اسکیزوفرنی

همانطور که گفته شد اسکیزوفرنی یک بیماری روانی مزمن و جدی می باشد. حال می خواهیم بدانیم درمان این افراد چگونه است و غیر از درمان دارویی، برای این افراد چه کاری می توان انجام داد؟

---

درمان دارویی بیماران اسکیزوفرنی

داروهای مورد استفاده عبارتند از:

داروهای ضد روان پریشی که باعث کاهش شدت علائم روانی می شوند.

دارهای تثبیت کننده خلق و خو که در درمان نوسانات خلقی مورد استفاده قرار می گیرند.

داروهای ضد افسردگی که بر سطح سروتونین و دوپامین در بدن اثر می گذارند.

پزشکان گاهی یک نوع دارو و یا ترکیبی از داروهای بالا را برای درمان این افراد تجویز می کنند.

درمان از طریق مداخلات اجتماعی

1- آموزش روانی خانواده : این نوع درمان شامل حمایت خانواده، توانایی حل کردن مشکلات و دسترسی به مراقبت ها در زمان بحران بیماری می باشد.

این مداخلات حداکثر چندین ماه طول می کشد و میزان عود بیماری را کاهش می دهد و روابط اجتماعی و عاطفی فرد را بهبود می بخشد.

همچنین بار مسئولیت خانواده های دارای یک فرد مبتلا به اسکیزوفرنی را کاهش می دهد. 

اعضای خانواده تمایل دارند بیشتر درباره این اختلال بدانند و به طور کلی روابط خانواده، دوباره تحکیم می شود.

تحقیقات نشان داده است اگر فرد مبتلا به اسکیزوفرنی مورد حمایت اعضای خانواده باشد، زندگی بهتری خواهد داشت

2- درمان جامعه : در خانه، محل کار و غیره، بیماران هر روز با هم جلسه گروهی می گذارند.

بهتر است محل قرارها در خانه، محل کار و یا محل های دیگر باشد و نباید محل قرارها را در بیمارستان گذاشت.

علائم بیماری های روانی و روش های درمان

علائم آگاه کننده ی بیماری های روانی : معمولاً علائم بیماری های روانی به تدریج پیش می آیند و امکان دارد خود به خود از بین بروند یا شدت یابند مانند: تغییرات برنامه روزانه ، مانند زیاد خوابیدن یا زیاد خوردن ( پرخوابی ، پرخوری ) یا دشواری های جسمانی که قابل بیان نیست. هذیان( Delusion) اعتیاد به الکل یا سایر مواد مخدر و داروهای اعتیاد آور افسردگی توهمات (Hallucination ) عدم همکاری و برخورد طبیعی با کارهای روزانه خود ترس های فراوان، خسته کننده یا اضطرابی احساس های عجیب ، یا خشم وغضب بی مورد افکار خودکشی یا اقدام به آن کناره گیری از خانواده ، زندگی ، دوستان و فعالیت های روزانه امکان دارد این علائم مشخص کننده سایر دشواری های جسمانی علاوه بر بیماری های روانی باشد. در صورت بروز این علائم و ضعف یا شدت آن بایستی هرچه زودتر به متخصص روان پزشک مراجعه شود. روش های درمان: معمولاً دارو درمانی توأم با روان درمانی بایستی انجام شود. روان درمانی ( Psychotherapy) : شامل گردهمایی اعضای خانواده و شرکت در گروه درمانی است. روان درمانی فردی کمک فراوانی به بیماران روانی می نماید تا متوجه بیماری خود گردند. همچنین یاد می گیرند که با هر حادثه ای چگونه برخورد داشته باشند وعلل بیماری خود را پیدا نمایند و تعییرات مثبتی در زندگی آنان به وجود آید. آگاهی درمانی : یکی از انواع مؤثر روان درمانی است . بدین طریق به اشخاص از نظر یادگیری کمک می شود که راه های تازه فکر کردن و رفتارهای جدید را یاد بگیرند . دارو درمانی (Drug therapy) : درمان با دارو می تواند به تعادل مواد شیمیایی مغز کمک نماید. این داروها بسیاری از افراد را قادر به لذت بردن، فعالیت، و کاهش نشانه های ناراحت کننده می نماید ؛ البته باید دارو را تحت نظر پزشک استفاده نمود. شوک درمانی ( Shock therapy) : بیشتر برای اشخاصی که دچار افسردگی شدید هستند به کار برده می شود. اکثر بیماران روانی همچون سایر بیماری ها به طور سرپایی ، با مراجعه به مراکز و گرفتن دستورات دارویی ، درمان می شوند ؛ ولی عده ای باید مدتی بستری شوند و تحت درمان قرار گرفته و بعداً به طور سرپایی به درمان ادامه دهند. توصیه : اگر کسی را می شناسید که دچار بیماری روانی است حتی المقدور زمان بیشتری را با او به سر برید، رابطه خودتان را قطع نکنید. بگذارید بداند که هنوز برخورد خوبی با او می شود و برای او ارزش قائل هستید . حتی المقدور همواره سعی کنید او را به متخصص معرفی کنید. شما می توانید داوطلب شوید، برنامه های آموزش مربوط به کمک به بیماران را ببینید و سعی کنید همواره آنان را تشویق و ترغیب و راهنمایی نمایید. اگر کسی را می شناسید که دارای علائم روانی است با مراکز روان پزشکی یا یک روان پزشک تماس بگیرید.

علائم هشدار دهنده بیماری روانی چیست؟

هر فردی ممکن است در زندگی روزهای بدبیاری و نحس را هر از گاهی تجربه کرده باشد که در این شرایط اغلب شخص احساس خوبی از خود ندارد و یا با موضوعات خاصی دست به گریبان است.

‌انجمن روانپزشکی آمریکا در مقاله‌ای منتشر کرد: وقتی این موضوعات خاص و گریبانگیر آنقدر شدت و قدرت پیدا می‌کنند که تقریبا بر تمام جنبه‌های زندگی شما سایه می‌اندازند، شاید زمان آن فرا رسیده باشد که به یک روانپزشک مراجعه کرده و از وی کمک بگیرید. این انجمن برای شفاف سازی این مطلب فهرستی از علائمی را ارائه و منتشر کرده که نشانه‌های ابتدایی بروز بیماری روانی هستند و باید از جانب یک متخصص ارزیابی و بررسی شود. این علائم عبارتند از:

* احساس نگرانی و اضطراب دائمی یا ترس از چیزهایی که می‌دانید غیر منطقی هستند.

* احساس مداوم غم و افسردگی

* تغییرات خلقی آشکار یا تغییر در شخصیت فرد

* دشواری در انجام کارها و مسوولیتهای روزانه

تعریف انواع بیماریهای روانی

۱- بیماریهای خلقی :

خلق همان حالت هیجانی پایدار یک فرد است که گاهی به طور طبیعی در طیفی از شادی وغم در نوسان است . بیماریهای خلقی با احساسهای نابهنجار افسردگی و یأس مشخص میشوند که فرد به صورت مداوم دارای حالتهای مذکور می شود و انواع آن عبارتند از :

  الف – بیماری افسردگی : خلق افسرده ، از دست دادن انرژی و علاقه ، احساس گناه ، کاهش تمرکز ، از دست دادن اشتها ، افکار خود کشی یا مرگ و مشکلات خواب و … از علائم آن است که خود به چند دسته اختلال افسردگی اساسی ، افسردگی فصلی ، افسردگی اتیپیک یا غیرنرمال یا فیزئول ، افسردگی مضاعف ، اختلال افسرده خویی و…  تقسیم می شود .

واکسن آنفولانزا

واکسن آنفلوانزا آنفلوانزا یک بیماری ویروسی شدیداً عفونی و مسری است . علایمی همانند تب ،سردرد، بدن درد ، گلودرد... ، احساس ضعف و سرفه ایجاد می کند ، دارای سیری طولانی است و باعث غیبت دراز مدت از مدرسه و محیط کار می شود . به علاوه احتمال اضافه شدن عفونتهای باکتریایی روی بیماری زیاد است . از عوارض عمده بیماری عفونت ریه است که می تواند ناشی از خود ویروس و یا باکتریهای دیگر باشد . عفونت ریه مهمترین علت بستری و مرگ ناشی از بیماری است . همین علایم شدید و عوارض بیماری است که نیاز به پیشگیری از آنفلوانزا را مهم می کند . درمان دارویی برای بیماری وجود دارد ولی داروها گران هستند و باید در 48-24 ساعت اول بیماری شروع شوند و به اندازه واکسن نیز موثر نیستند. ویروس آنفلوانزا باعث مرگ 50000-25000 نفر سالانه در سراسر جهان می شوند . در سال 2008 آنفلوانزا موجب 200000 بستری و 41000 مرگ در آمریکا شده است که اکثریت انها افراد بالای 65 سال هستند.دو نوع واکسن آنفلوانزا موجود است:

درباره «آنفولانزا» چه می‌دانید؟

یک ویروس آنفولانزا ممکن است 90 بار کوچکتر از یک گلبول قرمز خون انسان باشد، به اندازه‌ای کوچک که می‌تواند میان امواج نوری پنهان شود. اما همین ویروس کوچک می‌تواند در یک سال به اندازه نیمی از مرگ‌ و میرهای ناشی از تصادفات ترافیکی باعث مرگ انسانها شود. در هر ویروس آنفولانزا از هر فصلی تا فصل دیگر جهش ژنتیکی ایجاد می‌شود و در نتیجه این امر داروها و سیستم‌های دفاعی قبلی را بی‌تاثیر و بی‌فایده میکند. اما پیشرفت‌های اخیر در صنعت داروسازی کشف یافته‌های شگفت‌انگیزی را در علم پزشکی در این زمینه در پی داشته است. از مهمترین علایم آنفولانزا می‌توان به تب، سردرد، درد چشم، گرفتگی بینی، سرفه، گلودرد، خستگی و بدن درد اشاره کرد. ویروسهای عفونت‌زا نوعی مواد شیمیایی را موسوم به پیروژن وارد جریان خون می‌کنند.