یک داستان کوتاه و آموزنده

روزی دانشمندى آزمایش جالبى انجام داد. او یک اکواریوم ساخت و با قراردادن یک دیوار شیشه  اى در وسط اکواریوم آن را به دو بخش تقسیم کرد.در یک بخش، ماهى بزرگى قرار داد و در بخش دیگر ماهى کوچکى که  غذاى مورد علاقه ماهى بزرگتر بود..ماهى کوچک، تنها غذاى ماهى بزرگ بود و دانشمند به او غذاى دیگرى نمى داد.او براى شکار ماهى کوچک، بارها و بارها به سویش حمله برد ولى هر باربا دیوار نامریی که وجود داشت برخورد مى کرد، همان دیوار شیشه  اى که  او را از غذاى مورد علاقه  اش جدا مى کرد…پس از مدتى، ماهى بزرگ ازحمله و یورش به ماهى کوچک دست  برداشت. او باور کرده بود که رفتن به آن سوى آکواریوم و شکار ماهى  کوچک، امرى محال و غیر ممکن است!در پایان، دانشمند شیشه ی وسط آکواریوم را برداشت و راه ماهی بزرگ  را باز گذاشت.. ولى دیگر هیچگاه ماهى بزرگ به ماهى کوچک حمله   نکرد و به آن سوی آکواریوم نیز نرفت!می دانید چرا ؟دیوار شیشه اى دیگر وجود نداشت، اما ماهى بزرگ در ذهنش دیوارى   ساخته بود که از دیوار واقعى سخت  تر و بلندتر مى نمود و آن دیوار، دیواربلند باور خود بود ! باوری از جنس محدودیت ! باوری به وجود دیواری بلند وغیر قابل عبور ! باوری از ناتوانی خویش …