در زمان حال زندگى کنید

یکى از راه‏هاى مبارزه با بى‏حالى، هر قدر هم کوچک و مختصر باشد، آموختن زندگى کردن در لحظه زمان حال است. زندگى در لحظه زمان حال شما، به «حالا»ى شما مربوط و وابسته است. هر وقت شما در خصوص آن فکر کنید، در حقیقت، لحظه دیگرى وجود ندارد که شما بتوانید در آن لحظه زندگى کنید.
تنها حالاست که وجود دارد. آینده هم لحظه زمان حال دیگرى است که وقتى برسد، زندگى مى‏کنیم و به طور یقین، تا زمانى که فرا نرسیده، شما نمى‏توانید در آن زندگى کنید. مسئله این است که ما، در فرهنگى زندگى مى‏کنیم که بر روى «حالا»، تأکید نمى‏کند. مى‏گویند: براى آینده، صرفه‏جویى کنید؛ به فکر فردا و آینده خودتان باشید؛ براى زمان بازنشستگى خودتان، نقشه بکشید.
دورى جستن از لحظه حال، در فرهنگ ما، تقریباً مانند یک ترس شده و ما همواره در شرایطى هستیم که زمان حال را فداى آینده مى‏کنیم. در پایان، این نتیجه منطقى به دست مى‏آید که با این طرز تفکر، نه تنها از شادمانى‏هاى حالا دورى مى‏جوییم، بلکه براى همیشه از احساس نشاط و شادى خوددارى مى‏کنیم. وقتى زمان آینده فرا برسد، به زمان حال تبدیل مى‏شود و ما باید آن را براى تدارک آینده به کار ببریم. در حقیقت، خوشحال بودن ما، به فردا موکول مى‏شود و فرداها هم تداوم دارند.

این مرض لحظه زمان حال، شامل انواع مختلفى است که ما در این جا، به چند نمونه زیر اشاره مى‏کنیم:

شخصى تصمیم مى‏گیرد که براى هواخورى و استفاده از فضاى پاک و پرطراوت جنگل، لحظات زمان حال خودش را در جنگل و در آغوش طبیعت بگذراند. هنگامى که قدم به داخل جنگل مى‏گذارد، تمام فکر و ذکرش را بر روى کارهایى که باید پس از برگشت، در خانه انجام بدهد، متمرکز مى‏کند؛ مثلاً راجع به بچه‏ها، مغازه بقالى، کارهاى خانه و پرداخت صورت‏حساب‏ها؛ آیا همه آنها درست است؟
زمانى دیگر، فکرش به جلو مى‏رود و به سوى تمام کارهایى که باید بعد از خارج شدن از جنگل انجام بدهد، متوجه مى‏شود. بنابراین، لحظات زمان حال این خانم، به وسیله وقایع زمان گذشته، اشغال مى‏گردد و این فرصت نادر که براى لذت بردن از طبیعت به دست آمده بود، مفقود مى‏شود.
فرد دیگرى روى متن کتابى مطالعه مى‏کند که ناگهان مى‏فهمد مغزش در جاى دیگرى سیر مى‏کند و سه صفحه بیشتر نخوانده است و از مطالب خوانده شده، چیزى نفهمیده است. ظاهراً چشمانش به کلمات کتاب بوده، اما فکرش و لحظات زمان حالش، به سینماى شب گذشته و نگرانى‏هاى امتحان فردا بوده است.
لحظه زمان حال که در واقع، واحد گذشت زمان است، همواره با شماست و مى‏تواند زیباترین تجربه برایتان بشود؛ مشروط بر این که اجازه بدهید در آن گم بشوید و تمام لحظات زمان حال را دریابید و گذشته را به فراموشى بسپارید. آینده به موقع خودش مى‏آید. شما فقط از لحظه زمان حال، بهره بگیرید که تنها چیزى است که شما در اختیار دارید و به یاد داشته باشید که آرزوها، امیدها و تأسف‏ها، عادى‏ترین و خطرناک‏ترین تاکتیک‏ها، براى ضایع کردن لحظه زمان حال به شمار مى‏آیند

گرایش به ایده‏آل آینده، اغلب، سبب فرار از زمان حال مى‏شود. از طرفى، ممکن است در لحظه‏اى به طور معجزه‏آسا، در آینده، زندگى تغییر کند و هر چیزى در جاى خودش قرار بگیرد و شما به شادمانى خودتان برسید.
وقتى شما به آن آرزوى مخصوص خودتان - دیپلم، فارغ التحصیلى، ازدواج، بچه‏دار شدن، ترفیع درجه - رسیدید، زندگى به طور جدى آغاز مى‏شود.
هر گاه اتفاقى مطابق انتظارهاى شما ادامه نیافت، شما مى‏توانید مجدداً براى زندگى ایده‏آل خودتان اقدام کنید و به این وسیله، از نومیدى بیرون بیایید. اجازه ندهید نومیدى و افسردگى، بر زندگى شما سایه افکند؛ همین حالا، آن را با یک برنامه اساسى تکامل زمان حال، از خودتان دور کنید.
زمان و وقت مناسب، آن وقتى است که شخص، هنوز شانس به دست آوردن هدفش را داشته باشد. وقتى به گذشته زندگى خودتان نگاه مى‏کنید، ملاحظه مى‏کنید که به ندرت براى کار یا چیزى که انجام داده‏اید، متأسف مى‏شوید. تأسف و غمگینى شما، به خاطر آن چیزهایى است که انجام نداده‏اید. بنابراین، پیام، روشن است؛ قدر زمان حال خودتان را بدانید و از لحظات و دقایق زمان حال، بهره ببرید. اگر آنها را هدر بدهید، براى همشه آنها را گم کرده‏اید. مردمى که مى‏دانند چگونه از هر دقیقه زمان، حداکثر استفاده را ببرند، مردمى هستند که یک زندگى آزاد، مؤثر و کامل را انتخاب کرده‏اند و این، انتخابى است که هر یک از ما مى‏توانیم داشته باشیم.