ضرورت توجه به کودکان ، وقتی والدینشان نیستند

وقتی یکی از ستون های خانواده یعنی پدر یا مادر در زندان باشند کل خانواده رنج می کشند. اما وقتی به هر دلیلی والدین هر دو زندانی باشند، تمام رنج بر شانه های ظریف فرزندان سنگینی می کند؛ رنجی که تحمل آن برای بزرگسالان دشوار است چه برسد به کودکان و نوجوانان. این گروه بشدت آسیب پذیر هستند و ممکن است در این دوران دچار لغزش ها و سختی های بسیاری شوند که بنابر تحملشان برای کاهش رنج خود دست به هر کاری می زند.

وقتی والدین به واسطه خطا و جرم خود محکوم به زندان شوند نخستین و آشکارترین تاثیر روی فرزندان احساس خشم و سردرگمی است.

در چنین شرایطی فرزندان به شدت احساس ناامنی و در مواردی گناه و تنهایی می کنند. این گونه احساسات می تواند در زندگی عاطفی تحصیلی و حتی اجتماعی آنها تاثیر قابل ملاحظه ای داشته باشد.

فرزندانی که در سنین پایین تر هستند، باید خانه را ترک کنند و در کنار اقوام و آشنایان بمانند. کودکان گریه و بیقراری می کنند و منزوی می شوند. در بسیاری از موارد تمایل به مدرسه رفتن بخصوص در روزهای اول سال تحصیلی از بین می رود و رفتارهای ناهنجاری در مدرسه از آنها دیده می شود.

برخی از کودکان فکر می کنند بچه بدی بودند و به خاطر کارهای بدی که انجام داده اند والدینشان را از آنها دور کرده اند.

بدین ترتیب احساس اعتماد به نفس و عزت نفس آنها کاهش می یابد و عوارض آن گاهی به صورت احساس کمبود و انتقام تا آخر عمر با آنها خواهد بود.

کارشناسان اعلام کرده اند بدترین سن برای فرزندانی که والدینشان در زندان هستند، سن 5 تا 13 سال است. البته سن 13 تا 18 سال نیز دوران شکننده ای برای فرزندان است، اما در سنین پایین تر به دلیل وابستگی بیشتر فرزندان به والدین عواقب شدیدی به همراه دارد که در بسیاری موارد بر سلامت جسمی آنها نیز تاثیر می گذارد.

طبق آمار فقط در آمریکا بیش از 150 هزار فرزند در حالی زندگی می کنند که والدینشان در زندان هستند.

7 درصد از فرزندان در زمانی که به مدرسه می روند می دانند که باید در انتظار مجازات یا حتی اعدام والدین باشند که این احساس کشنده ای است.

66 درصد از زنان و 59 درصد از مردان در شرایطی در زندان به سر می برند که فرزندان زیر 18 سال دارند.

در 85 درصد از مادران زندانی شدن نخستین تجربه دوری آنها از فرزندان بویژه کودکانشان است.

در نظر داشته باشید داشتن ارتباطی سالم و مناسب با فرزندانی که والدینشان در منزل و در کنارشان زندگی می کنند، کار سختی است و نیاز به مهارت دارد. حالا اگر قرار باشد والدین در زندان باشند و افراد غیرماهر و ناآگاه نیز با این فرزندان در ارتباط باشند، معلوم نیست چه بر سر آنها خواهد آمد.

از سال 1997 بشدت بر تعداد مادرانی که به زندان می روند افزوده شده و بدین ترتیب بیش از یک دهه است فرزندان نه تنها شاهد دوری و زندانی شدن پدران، بلکه شاهد دوری و زندانی شدن مادران خود نیز هستند.

از سال 1999 به بعد در آمریکا بیش از یک میلیون و 285 هزار فرزند به دلیل زندانی بودن هر دوی والدین تحت سر پرستی افرادی دیگر قرار گرفته اند. این فرزندان می دانستند خودشان پدر و مادر دارند، اما مجبور بودند با فرد یا افراد دیگری زندگی کنند که هماهنگی و تطابق با زندگی جدید منجر به بروز مشکلات زیادی برای آنها و افراد سرپرست می شود.

متاسفانه تعداد زندانیان نیز نسبت به سال های گذشته افزوده شده و این به سبب سختگیری های قانونی نیست، بلکه به دلیل پیچیدگی های زندگی و ارتکاب بیشتر جرم و جنایت به علت تنگدستی، ناتوانی در گذران زندگی، فریب خوردن توسط افراد سودجو و ... است.

در انگلستان از سال 2000 به بعد تعداد کودکانی که والدینشان در زندان هستند 8 برابر شده و این آمار تکان دهنده است.

مشکل دیگری که برای فرزندان دور از والدین وجود دارد، این است که در بیشتر نقاط دنیا مدت زمان محکومیت افزایش یافته که شاید یکی از دلایل آن دوری افراد از ارتکاب جرم و جنایت باشد.

به طور متوسط محکومیت ها در کشورهای غربی حدود7 تا 12 سال است که این در مورد جرایم نه چندان مهم است. حالا تصور کنید فرزندی که در مدت 12 سال والدین خود را ندیده یا فقط چند بار از آنها خبر گرفته، چطور می تواند با الگوبرداری مناسب پس از این دوران با آنها ارتباط برقرار کند یا این که خودش فرد سالم و مثبتی در روابط خانوادگی اش باشد.

بدتر از همه این که به سبب افزایش مصرف مواد مخدر در کشورهای گوناگون بسیاری از والدین در خارج از زندان نیز به مصرف مواد مخدر می پردازند و در وضعیت نامناسب روحی، ارتباط مناسبی با فرزندان برقرار نمی کنند، بخصوص در مواردی که مادر در دام مواد مخدر باشد آسیب های جبران ناپذیری در خارج از زندان نیز به فرزندان می رسد.

در اروپا حدود 48 درصد از مادرانی که در حبس به سر می برند سابقه استفاده از مواد مخدر را دارند.

اغلب این افراد از نظر روحی تعادل ندارند و از نظر موقعیت اجتماعی نیز در سطح پایین جامعه هستند.

این گونه خانواده ها با مشکلات مالی زیادی که دارند به زندان می روند. فرزندان مجبورند از سنین پایین با مشکلات زیادی روبه رو شوند، با سختی شکم خود را سیر می کنند و به همین دلیل بیشتر به جای کسب علم و تحصیل ناچارند کار کنند تا شکم خود و گاه خواهر و برادرانشان را سیر کنند. بدین ترتیب عجیب نیست که در آینده نیز نخواهند توانست از نظر اجتماعی و موقعیت مالی در حد خوبی باشند و به همین سبب احتمال لغزش و خطای آنها نیز بعید نیست.

پس والدین خطاکار نسل بعد از خود را نیز با اشتباهاتشان تباه می کنند.