چگونه زنان میل جنسی‌شان را از دست می‌دهند؟

در بسیاری از زنان کاهش هورمون، استرس های شغلی، مشکلات بین فردی با همسر، یائسگی و سایر مسائل باعث از بین رفتن میل جنسی می شود.
 

زندگی بدون تمایل جنسی!....

از دست رفتن میل جنسی یکی از شایع ترین اختلالات آمیزشی است که زنان زیادی را در سنین مختلف درگیر می کند. برخلاف مردان که عدم توانایی نعوظ شایع ترین مشکل جنسی آنها می باشد، در مورد زنان ترکیبی از مسائل فیزیکی و روحی باعث ایجاد اختلال در میل جنسی می شود و این چیزی است که به راحتی با تجویز یک دارو، درمان پذیر نخواهد بود. اما امروزه به کمک درمان های مختلف ، امکان بازگشت این غریزه به حالت طبیعی را تا حدودی امکان پذیر کرده اند.
از دست دادن میل جنسی چیست؟

برخلاف تصور عامه، متخصصان معتقدند که آمیزش جنسی متوالی تاثیری بر میل جنسی و یا خشنودی از آن ندارد.

بعضی ها معتقدند که میل جنسی چیزی فراتر از مشکل مربوط به کاهش این میل است. انگیزش جنسی یک مولفه بیولوژیکی از امیال است که بازتاب آن به صورت میل جنسی خود انگیز شامل تفکر جنسی، تخیل شهوت‌زا و رویا بروز می‌کند.

در واقع نتیجه سیگنال بدن چیزی مشابه کردار جنسی است. میل و انگیزش جنسی به طور طبیعی با افزایش سن کاهش می یابد. اما میل جنسی ترکیبی از فاکتورهای روانی و بین فردی را نیز در بر می‌گیرد که در مجموع باعث آمادگی برای انجام آمیزش است.

بالاتر و فراتر از شهوت چیزی مشابه صمیمیت در روابط باعث ایجاد آمادگی برای آمیزش جنسی می شود.

به عنوان مثال اگر شما از همسر خود ناراحت باشید ، ممکن است در آن برهه زمانی دچار شهوت شوید ولی حاضر نخواهید بود به همسر خود نزدیک شوید. بنابراین تمامی جنبه های موثر در میل جنسی باید مورد آزمایش قرار گیرد تا دلیل اصلی مشکل مشخص شود. شایع ترین عوامل از دست رفتن میل جنسی در زنان عبارتند از:

1- مشکلات روابط بین فردی: مسائل عملکردی همسر، عدم رضایت روحی در روابط، تولد فرزند و تبدیل شدن به پرستار کودک باعث کاهش میل جنسی می شود.

2-تاثیرات اجتماعی فرهنگی: استرس‌های شغلی، فشار همگنان و تصاویر رسانه ای از جنسیت می‌تواند به طور منفی میل جنسی را تحت تاثیر قرار دهد.

3-کاهش تستسترون: هورمون تستسترون میل جنسی مردان و زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سطح تستسترون در دهه 20 زندگی زنان در اوج مقدار خود می‌باشد و سپس به موازات افزایش سن مقدار آن نیز به طور متوالی کاهش خواهد یافت تا دوران یائسگی شروع شود، هر چند که دوران یائسگی نیز پایان میل جنسی در همه زنان نیست.

4-مشکلات بالینی: بیماری‌های روحی مثل افسردگی یا اختلالات تیروئیدی، اندرومتروز و یا فیبرویدز میل جنسی زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

5-داروها: بعضی داروها مثل داروهای ضد افسردگی خاص، داروهای کاهنده فشار خون و داروهای ضد بارداری خوراکی باعث کاهش میل جنسی می شود.

6-سن: سطح خون حاوی آندروژن به موازات افزایش سن مدام در حال کاهش خواهد بود.

درمان

بدلیل اینکه این اختلال حاصل ترکیبی از مسائل فیزیکی و روحی است، لذا ترکیبی از درمان ها برای رفع این اختلال لازم است.

1- مشاوره فردی/ درمان جنسی: درمان جنسی برای افراد و زوجین بسیار موثر است. عدم میل جنسی معمولا هر دو طرف را تحت تاثیر قرار می دهد و لذا مشاوره هر دو می تواند بسیار موثر و مفید واقع شود.

2-تعویض داروها و یا تغییر در میزان مصرف: اگر دلیل اصلی اختلال داروها باشد، تغییر در نوع دارو  و استفاده از درمانهای جایگزین توصیه می شود. به عنوان مثال اگر داروهای ضد بارداری خوراکی باعث کاهش سطح تستسترون شده می توان از روش های دیگر ضد بارداری که غیر هورمونی است استفاده کرد.

3-توجه به مشکلات بالینی: درمان امراض خاص مثل فیبروئید به کمک جراحی می تواند مفید باشد.

4-استروژن های واژنی: در زنان یائسه، خشکی واژن که دلیل اصلی عدم رضایت از آمیزش است به کمک کرم استروژن واژنی قابل درمان است.

5-درمان تستسترون: با اینکه هورمون یا داروی خاصی برای درمان مشکلات جنسی وجود ندارد، اما بعضی متخصصان زنان و زایمان استفاده از این هورمون را برای افزایش سطح آن به حد طبیعی پیشنهاد می کنند.