زهرا مصطفایی، مشاور خانواده مخالف سیاهنمایی ازدواج اینترنتی است و بر روشنسازی و آگاه کردن جوانان نسبت به مضرات این نوع ازدواج تاکید دارد. او میگوید: « زمانی اگر پسر و دختری از طریق تلفن با هم صحبت میکردند و آشنا میشدند و بعد ازدواج میکردند، بسیار قبیح تصور میشد، اما با افزایش آگاهی این مشکل کم شده است. حالا هم اینترنت یک ابزار ارتباطی است که هم فرصت دارد و هم تهدید. مهم این است که تهدیدها را به فرصت تبدیل کنیم.»
وی به جوانان توصیه میکند: « اگر با کسی چت میکنید، سعی کنید صادق باشید، اما برای ازدواج با فرد آن سوی مانیتور دل نبندید و اساس زندگی را بر این آشنایی اولیه قرارندهید.»
این مشاور خانواده دوستی خانواده با جوانترها را قدم اول برای کاهش آسیب اینترنت و آشناییهای آن میداند و اضافه میکند: با توجه به افزایش سن ازدواج و دشواری انتخاب همسر ایدهآل، به نظر من ایرادی ندارد 2 نفر از طریق چت با هم آشنا شوند، به شرطی که در ملاقاتهای بعدی و آشنایی از طریق خانوادهها این آشنایی اولیه تکمیل شود.
امیرهوشنگ احمدیزاده تورزنی، روانشناس نیز چتروم را محل مناسبی برای همسریابی نمیداند و به فارس میگوید: زوجین باید 70 تا 80 درصد در ابعاد مختلف فردی و اجتماعی شباهت داشته باشند و روابط بین جوانان از طریق چت حاصل احساسات هیجانی و وابستگی بدون آگاهی و حضور والدین است که میتواند مشکلساز باشد.اما این که چقدر آشنایی و ازدواج از طریق اینترنت منجر به شکست میشود، نکتهای است که مورد سوال خیلی از جوانترهاست.
حسین صحرایی، مدرس حوزه و دانشگاه علت بروز برخی شکستها در این گونه آشناییها را ناشی از نبود فرهنگسازی یا فضای فرهنگی مناسب میداند و میگوید: « من 3 قدم را برای فرهنگسازی مناسب پیشنهاد میکنم ؛ اول این که دانش آن را ترویج کنیم، وقتی دانش استفاده از اینترنت به مردم منتقل شود ، منجر به ایجاد بینش جدیدی خواهد شد، بنابراین قدم دوم تثبیت بینش در میان مردم است ، با این بینش مردم در قدم سوم قدر ارزشها را بهتر میدانند و به پاسداری از ارزشها میپردازند.» صحرایی با تاکید بر این سه قدم معتقد است که آشناییهای اینترنتی کاملا مجازی است و افراد آنطور که هستند ، خود را معرفی نمیکنند.
این مدرس حوزه و دانشگاه دلیل اصلی این بیاعتمادی را طبیعی میخواند و میگوید: « علت اصلی ورود ما از جامعه بسته به جامعه باز است که برای این ورود ما باید قواعد بازی را یاد بگیریم. در این راه ، آموزش و پرورش مسوول اصلی است ، همچنین حوزههای علمیه موظفند نسبت به آسیبهای این ورود حساس باشند.»
به نظر میرسد، با توجه به پیچیده شدن روابط اجتماعی و ورود ابزارهای ارتباطی جدید ، آشنایی و ازدواج از طریق اینترنت و اکتفا به اطلاعات محدود رد و بدل شده نمی تواند زندگی پایدار ، امن و مطمئنی را پایه ریزی کند . شاهد بارز این وضعیت ، افزایش روند طلاق در جامعه همراه با گرایش برخی افراد به سوی آشنایی با یکدیگر از طریق اینترنت و به عبارت دیگر ، ازدواج های اینترنتی است . این گونه ازدواج ها به دلیل مبتنی نبودن برپایه های فرهنگی و ارزشی جامعه و آشنا نبودن افراد با یکدیگر و ارزش های خانوادگی طرف مقابل به سرعت فرو می پاشد اما با وجود آن چنین افرادی کمتر حاضر می شوند هنگام بیان علت طلاق خود به این موضوع اشاره کنند.