گزارش بی بی سی از صنعت فیلم های مستهجن

بی بی سی»، بدون اشاره به تأثیر مخرب و فساد غیر قابل انکار این فیلم ها، برای بازیگران آن دل سوزاند و نوشت: «صنعت فیلمسازی بزرگسالان این روزها به سختی می‌تواند با تولیدات رایگانی که اینترنت در دسترس همگان قرار می‌دهد رقابت کند و ستارگان فیلم‌های پورنو نیز باید راه‌های جدیدی برای رقابت و جلب مشتری پیدا کنند.» 

به گزارش جام نیوز؛ به نقل از سایت «بی بی سی فارسی»، صنعت فیلم های پورنو، دچار رکود شده است. علت این رکود، فیلم هایی است که در سایت های اینترنتی به آسانی و رایگان در اختیار مردم است و دیگر کسی پولی بابت این فیلم ها پرداخت نمی کند.

بی بی سی در ادامه گزارشش با یکی از بازیگران این فیلم ها که از وضعیت موجود ناراضی است، به گفتگو پرداخت.
وی از این که بازیگر این فیلم هاست، راضی نیست.

او حتی به همین دلیل نتوانسته ازدواج کند. وی به بی بی سی گفت: « در طول 4 سال اخیر، مجرد بوده ام و نتوانسته ام کسی را پیدا کنم که با من زندگی کند٬ یا شاید نتوانسته ام کسی را پیدا کنم که با این وضعیت مرا دوست داشته باشد.» تامی با حسرت از ویژگی های همسر مورد علاقه اش می گوید: « فداکار، مهربان و کسی که دلش بخواهد بچه‌دار شود. راستش رو بخواهید در صنعت پورنوگرافی نمی‌توانم چنین کسی را پیدا کنم.»

وی با اعتراف به غیر طبیعی و غیر اخلاقی بودن بازی در این فیلم ها، گفت: «این طبیعی نیست از کسی که دوستش دارید خداحافظی کنید؛ برای اینکه بروید سر کار و با کسی همخوابه شوید که دوستش ندارید.»

وی در ادامه به موارد زیر نیز اشاره کرد:
*واقعیت چیز دیگری است. حقوق بازیگران فیلم‌های پورنو فقط صحنه ای 150 دلاراست. بیمه بهداشتی و یا حقوق بازنشستگی را هم باید گذاشت در کوزه و آبش را خورد.

*حتی در بهترین شرایط هم کار سختی است چه رسد به این شرایط که اصلاً هم خوب نیستند.

*صنعت فیلمسازی پورنو در بحران به سر می برد، دانلودهای غیر قانونی از سایت های شبیه یوتیوب، سود حاصل از فروش آن را پایین آورده است. همچنین ویدیوهای آماتوری که در سایت‌های پولی قابل دریافت است به درآمد حاصل از فروش فیلم‌های پورنو صدمه زده است.


*یکی از معروف ترین بازیگران این فیلم ها چند سال پیش به دلیل مشکلات مالی در سن 43 سالگی خودکشی کرد.


*برای بازیگران مرد گزینه ها محدود است. کار وب کم و روسپی گری وجود ندارد و حقوق آن‌ها برای بازی در فیلم هم از زنان کمتر است.

گفتنی است یکی اهداف دولت های غربی از ساخت این فیلم ها الگوسازی برای کشورهای دیگر به خصوص کشورهای در حال توسعه است؛ تا مردم و به ویژه جوانان به سمت این رفتارهای غیر اخلاقی سوق داده شوند و بازیگران این فیلم ها را الگوی خود قرار دهند، غافل از آن که این صحنه ها تنها نمایشی است مقابل دوربین و در پشت دوربین چیزی جز انسان هایی با روان های پریشان وجود ندارد؛ بازیگرانی که همچون این بازیگر به پوچی رفتارهایشان معترفند و هزاران مشکل روحی، روانی، اخلاقی و حتی مالی دارند.
آیا دولت ها نباید با واقعیت از تولید و انتشار چنین فیلم هایی جلوگیری کنند؟ فیلم هایی که جز تخریب روحیه و اخلاق فردی و اجتماعی و از هم پاشیدن خانواده و اجتماع هدفی ندارند.