کنترل خشم

از خشم استفاده مثبت کنید
اولین گام به منظور اداره و کنترل خشم این است که باور کنید، می توانید این کار را انجام دهید. با اینکه همه ما خشم را در زندگی روزمره خود تجربه می کنیم، ولی سعی می کنیم آن را با...



اولین گام به منظور اداره و کنترل خشم این است که باور کنید، می توانید این کار را انجام دهید. با اینکه همه ما خشم را در زندگی روزمره خود تجربه می کنیم، ولی سعی می کنیم آن را با شیوه ای سازنده ابراز کنیم. برخی افراد تا زمانی که فشار ناکامی و خشم درونی، زندگی روزانه آنان را طاقت فرسا نکرده است، خشم را در خود نگه می دارند. برخی دیگر اما در عصبی شدن، فریاد کشیدن، زدن و پرتاب کردن و گاهی بدتر از این اعمال، متخصص و خبره هستند.

● کنترل یا حذف پرخاشگری؟

خشم مخرب از لحاظ فردی و اجتماعی به ما آسیب می زند. اداره و کنترل خشم لزوما به معنی ابراز کمتر خشم نیست، بلکه به معنی فراگیری شیوه ای از ابراز خشم است که برای ما و کسانی که پیرامون ما هستند، مفید باشد. هرچند ممکن است تصور ابراز خشم به شیوه ای سازنده، غریب به نظر برسد، ولی باید گفت که چنین امری ممکن است. برای مثال، برخی افراد وقتی درباره خشم خود می نویسند، یا آن را نقاشی می کنند، با دوستان یا اعضای خانواده صحبت می کنند، قدم می زنند، ورزش می کنند یا آمیزه ای از این رفتارها و سایر فعالیت ها را انجام می دهند، به آرامش دست می یابند.

● تشخیص خشم

همیشه ابتدا نشانه های اولیه و هشدار دهنده خشم بروز می کند. بیشتر ما انسان ها از نشانه ها و سرنخ های موقعیتی و بدنی که بر پاسخ های خشم ما مقدم هستند، ناآگاه هستیم. آگاهی از این نشانه ها گامی بسیار اساسی در اداره خشم است، زیرا این آگاهی خواهد توانست قبل از آنکه کنترل خشم دشوار شود، وقت زیادی را برای مداخله در اختیار ما قرار دهد. برای کنترل اولیه، توجه زیادی به حالات زیر داشته باشید:

موقعیت هایی (افراد و مکان هایی) که شما را خشمگین می کنند.

تغییرات بدنی که قبل و در حین خشم شما رخ می دهند: برای مثال، افزایش ضربان قلب، احساس فشار در سر، احساس داغ شدن، مشت شدن دست ها، احساس گرفتگی و سفتی عضله در ناحیه شکم، سینه و غیره.

نشانه های شناختی یعنی افکاری که شما درباره گذشته، حال و آینده دارید و قبل از احساسات خشم و ناکامی پیدا می شود. داشتن فهرستی از این نشانه ها در مدیریت خشم بسیار مفید است. یک نفر ممکن است قبل از خشمگین شدن فکر کند که دیگران به او و حرف هایش توجهی نمی کنند. یا دیگران قصد توهین یا بی توجهی عمدی به او را دارند.

فرار از منزل

این پدیده مستلزم فرار ناگهانی یا از پیش برنامه‌ریزی شده کودک از خانه خود به خانه یکی از بستگان یا دوستان یا محلی که کودک قبلاً یکبار ملاقات کرده و یا حتی محلّی کاملاً ناآشنا برای کودک است. کودک به محض رسیدن به آن محلّ و یا حتی در میانه راه در می‌یابد که نمی‌تواند برای مدتی طولانی بدون پشتیبانی مالی و عاطفی پدر و مادردوام آورد. در این لحظه، کودک تصمیم می‌گیرد که به خانه باز گردد و یا محل مخفیگاهش را به طریقی به اطلاع پدر و مادرش برساند. غیبت از خانه معمولاً بیش از یک هفته به طول نمی‌انجامد. 

خشونت علیه زنان

یکی از بزرگترین و مهمترین پژوهش ها درباره خشونت علیه زنان در ایران، یک طرح ملی است که چند سال پیش اجرا شد. پژوهشی که تعدادی از جامعه شناسان ایرانی از جمله محمود قاضی طباطبایی، علیرضا محسنی تبریزی و سید هادی مرجایی ، مجری آن بودند و برخی از استادان دانشگاه های ایران همچون شکوه نوابی نژاد، نسرین مصفا، شهلا معظمی، شهرام رفیعی فر، مقصود فراستخواه، احمد رجب زاده و ... با آن همکاری داشتند. همچنین صدها پژوهشگر و پرسشگر در قالب این طرح در 28 استان کشور به بررسی پدیده خشونت خانگی علیه زنان پرداختند.

پژوهشی که انجام فاز مطالعاتی آن، تهیه پرسشنامه ها، اجرای مرحله میدانی، جمع آوری اطلاعات و تنظیم گزارش نهایی اش بیش از سه سال زمان گرفت. گزارش نهایی این طرح که شامل یافته های تکان دهنده ای درباره خشونت خانگی علیه زنان در شهرهای مختلف ایران بود، بالاخره در اواسط سال 1383 آماده شد.

گزارش های این تحقیقات هنوز برای عموم مردم منتشر نشده است، اما در کتابخانه مرکز پژوهش وزارت کشور برای روزنامه نگاران، پژوهشگران و دانشجویان قابل دسترس است. کارفرمای این طرح ، دفتر امور اجتماعی وزارت کشور و شریک پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی نیز با آن همکاری داشتند. این طرح ملی یک شورای سیاستگزاری هم داشت که عبدالواحد موسوی لاری وزیر کشورسابق و تعدادی از معاونانش جزو آن بودند. محمود قاضی طباطبایی مجری این طرح ملی، برای توصیف ابعاد خشونت خانگی علیه زنان در ایران، انواع مختلف آن را در هشت گروه تقسیم بندی کرده است:خشونت های زبانی، روانی، فیزیکی، حقوقی، جنسی، اقتصادی، فکری و آموزشی و مخاطرات.
آمارهای طرح ملی نشان می دهد که 66 درصد زنان ایرانی، از اول زندگی مشترکشان تاکنون، حداقل یک بار مورد خشونت قرار گرفته اند. با این حال میزان و انواع خشونت خانگی در استان های مختلف ایران از تنوع و تفاوت های زیاد و معناداری برخوردار است.

طلاق و کودکان

طلاق در نزد تمامی ادیان الهی امری نکوهیده است، حتی در میان بعضی ادیان ممنوع است و در دین مبین اسلام هر چند مجاز به شمار می رود اما طبق فرمایش پیامبر بزرگ اسلام حضرت محمد (ص): نکوهیده ترین امر مجاز نزد خداوند طلاق به حساب می آید.

 
طلاق و کودکان

سعی کنید کودکی خود را به یاد آورید، در دوره ای از زندگی تان از این ترس داشتید که پدر و مادرتان شما را ترک کنند و سعی می کردید همیشه کنار آنها باشید، در مورد کودک قربانی طلاق این کابوس به واقعیت تبدیل شده است او ناراحت، نگران، ناامید، مضطرب،... است.

طلاق این پدیده شوم اجتماعی، آثار مخربی بر کودکان دارد، این معضل یکی از عوامل مهم ابتلا کودکان به اعتیاد و بزهکاری است، که این دو خود می توانند علت بسیاری از انحرافات، ناسازگاریها، سرپیچی از قوانین و ابتلا به بیماریهای جسمی و روانی و ... باشد.

درگیری والدین و طلاق، آثار زیان باری دارد و کودک را به عصیان در برابر مقررات اجتماعی می کشاند.

طلاق هر چند ممکن است برای والدین تنها راه چاره و موفقیت آمیز پایان یک زندگی بی تفاهم و پر اختلاف باشد ولی برای طفل همیشه مبین یک فاصله عمیق و فاجعه عظیم محسوب می گردد، حادثه ای که محرومیت ابدی از عواطف حیاتی والدین را بدنبال خواهد داشت. وقتی کودک با یکی از والدین خود زندگی می کند، از خانواده های تک والدی صحبت می شود.

همسر آزاری

اگر آنچه برای خودتان می‌پسندید را برای همسرتان نمی‌پسندید، این مطلب را بخوانید ... برای اینکه نام‌تان در فهرست همسرآزارها جا بگیرد، نیازی نیست که شریک زندگی‌تان را کتک بزنید و چماق به دست بالای سرش بایستید. گاهی انجام رفتارهای ساده‌ای که خودتان هم از کودکی با آنها بزرگ شده‌اید یا در میان آدم‌های دور و برتان دیده‌اید، می‌تواند شما را به داشتن رفتارهای خشونت‌آمیز متهم کند. می‌خواهید از قالب‌های کلیشه‌ای که خیلی از زوج‌ها براساس آن رفتار می‌کنند بیرون بیایید و سلامت زندگی مشترک‌تان را بالاتر ببرید؟ پس این زنگ خطر‌ها را بشناسید. اگر شما تنها 7 نشانه از این 9 نشانه را در ارتباط‌تان بروز می‌دهید، باید بگوییم که از همسرتان سوءاستفاده می‌کنید و به همسرآزاری مبتلا هستید.