عشق
سالهاست که علم در حال یافتن منشا عصبی- زیستی احساسات ماست. علم میخواهد کشف کند چرا ناگهان دو نفر آنقدر عاشق هم میشوند که حاضرند به خاطر هم، پا روی همه چیز بگذارند تا عشقشان را به هم ثابت کنند؟ چطور میشود که زوجی بعد از ازدواج هم تا سالها و گاهی در تمام عمر عاشق هم باقی میمانند؟ و سۆالاتی از این قبیل.
علم، تمام این حالتها را به هورمونها نسبت میدهد و میگوید این هورمونها هستند که کنترل احساسات را بهدست دارند و گاهی باعث احساس نفرت میشوند و گاهی باعث احساس عشق. اما این موضع علم موردپسند خیلیها نیست و آنها میگویند این حرف کذب محض است، اما واقعا به جز خدا هیچکس حقیقت ماجرا را نمیداند.
آیا شما فردی شاد و سرزنده هستید یا برعکس دلمرده و بیحوصلهاید؟ شاید هم عبوس و همیشه عصبانی باشید؟ شاید بد نباشد میزان شادیتان را با یک آزمون محک بزنید، آن هم آزمونی که دانشگاه آکسفورد طراحی کرده است.
آزمون آکسفورد: شاد هستید یا غمگین؟
1) نسبت به آن چیزی که دقیقا هستم، احساس شادی نمیکنم.*
کاملا مخالف/تا حدودی مخالف/کمی مخالف/کمی موافق/تاحدودی موافق/کاملا موافق
2) به شدت به دیگران علاقهمندم.
کاملا مخالف/تا حدودی مخالف/کمی مخالف/کمی موافق/تاحدودی موافق/کاملا موافق
3) احساس میکنم زندگی خیلی باارزش است.
کاملا مخالف/تا حدودی مخالف/کمی مخالف/کمی موافق/تاحدودی موافق/کاملا موافق