عشق
سالهاست که علم در حال یافتن منشا عصبی- زیستی احساسات ماست. علم میخواهد کشف کند چرا ناگهان دو نفر آنقدر عاشق هم میشوند که حاضرند به خاطر هم، پا روی همه چیز بگذارند تا عشقشان را به هم ثابت کنند؟ چطور میشود که زوجی بعد از ازدواج هم تا سالها و گاهی در تمام عمر عاشق هم باقی میمانند؟ و سۆالاتی از این قبیل.
علم، تمام این حالتها را به هورمونها نسبت میدهد و میگوید این هورمونها هستند که کنترل احساسات را بهدست دارند و گاهی باعث احساس نفرت میشوند و گاهی باعث احساس عشق. اما این موضع علم موردپسند خیلیها نیست و آنها میگویند این حرف کذب محض است، اما واقعا به جز خدا هیچکس حقیقت ماجرا را نمیداند.
این که یک خانم نسبت به شوهرش حساس باشد و خطرات احتمالی را جدی بگیرد و نگذارد شوهرش از دست برود رفتاری طبیعی است اما یادمان باشد وقتی ما بیش از حد به یک نفر بد بین باشیم و تلاش کنیم او را محدود کنیم باعث می شویم زندگی برای او تلخ شود.
علاقه به حفظ زندگی و آنچه مالک آن هستیم، رفتاری کاملا طبیعی در همه موجودات از جمله انسان است.ما انسان ها می خواهیم چیزهایی که داریم و به دست آورده ایم به خصوص چیزهای ارزشمند زندگیمان را برای خود حفظ کنیم و در مقابل خطرات احتمالی واکنش نشان می دهیم. شما دارایی با ارزشی دارید که آن هم شوهرتان است، بنابراین به صورت فطری و طبیعی می خواهید او را حفظ کنید.
ادامه مطلب ...