معیارهای زیبایی، امروزه به شدت تحت تاثیر رسانه ها قرار دارد. طبیعی است که با دیدن این همه تصویر اندام های خوش فرم و عضلات محکم، در اینترنت، تلویزیون، فیلم ها، مجلات و تابلوهای تبلیغاتی، وضعیت بدنی خود را، زیبا و دوست داشتنی ندانیم.
ارزیابی ها نشان می دهد که تعداد تصاویر خانم های دارای اندام متناسب، که دختران و زنان امروزی در طول یک روز می بینند، به مراتب بیش از تعداد خانم های زیبایی است که مادران آن ها در طول جوانی خود دیده اند.
مجلات مختلف، هر ماه زنان را ترغیب می کنند که لاغر شوند، از شرّ چربی ها خلاص شده و رازهای داشتن اندامی مناسب را به آن ها می آموزند، مردان هم ترغیب می شوند تا بدنی عضلانی داشته باشند. نگاهی دقیق تر به تاثیر واقعی این هنجارهای رسانه ای، ما را بر آن می دارد تا معیارهای خود را از نو تعیین کرده و زیبایی خاص و منحصر به فردمان را تعریف و تبیین کنیم.
تاثیر رسانه ها در قشرهای مختلف
1- نوجوانان و بزرگسالان
جوانان دوران بلوغ خود را با سردرگمی، تردید و گاه اندامی چاق می گذرانند. رسانه های اجتماعی ذهن آن ها را با معیارهای غیرواقعی زیبایی پر می کنند. دختران و پسران که در طی بلوغ با تغییرات شدید هورمونی، رشد نادرست اندام، توقف رشد قدی و مواردی از این دست مواجه اند، با دیدن این تبلیغات شرایط سختی را می گذرانند.
تاثیر رسانه ها در بزرگسالان هم کم نیست. مردان و زنان اغلب خواسته های خود را می شناسند و چه متاهل باشند یا مجرد، صرف نظر از کار و زندگی، از مورد قضاوت قرار گرفتن براساس معیارهای رسانه ای، می ترسند.
ادامه مطلب ...
زندگی جنبه های مثبت و منفی بسیاری دارد؛ رضایت خاطر، آرامش، موفقیت، خلاقیت، شادی؛ بخشی از آن نیز بی روح، تکراری، کسل کننده، یکنواخت و در حادترین و دشوارترین شرایط مملو از تجارب دردآور، تاسف بار، اندوهناک، اضطراب آور و ناراحت کننده است. در اغلب موارد تمایل به خودکشی زمانی به اوج خود می رسد که هیجانات و عواطف منفی زندگی فرد شدت می یابند و مرتب او را آزرده و ناامید می کنند.
خودکشی در تمام موارد ناشی از نوعی درد و رنج روانی است که شدیداً فرد را تحت تاثیر قرار می دهد و مانع از ارضای نیازهای روانی او می شوند. بدیهی است هیچ کس از سر شادی و خوشبختی اقدام به خودکشی نمی کند. تنها نکته یی که این گروه از افراد از آن غافلند آن است که همین درد و رنج است که انسان و هویتش را می سازد.
بین تجربه اضطراب و ویژگیهای شخصیتی افراد، ارتباط تنگاتنگی وجود دارد.
اختلالهای اضطرابی و افسردگی شایعترین اختلالهای اعصاب و روان در ایران هستند. شنیدن این خبر چندان هم آدم را به تعجب وانمیدارد. بسیاری از ما و اطرافیانمان گاه و بیگاه دچار اضطراب و دلشوره میشویم. اما چنین اضطرابهایی تا کجا طبیعیاند؟ این اضطرابها از کی نیازمند بررسیهای روانپزشکی هستند؟ این پرسشها را از دکتر مریم رسولیان، روانپزشک و استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، پرسیدهایم و ماحصل، گفتگویی شد که میخوانید.
خانم دکتر! در برخوردهایمان با دوستان و آشنایان، افرادی را میشناسیم که خیلی زود نگران میشوند و در ذهنشان همیشه بدترین حالت ممکن را تصور میکنند. اگر فرزندشان 10 دقیقه دیرتر به خانه برسد، چنان دچار اضطراب میشوند که انگار واقعا تصادف کرده. این را میتوان یک اختلال روانی دانست؟