انتقاد کن، اما جنبه هم داشته باش!

معمولا بیشتر ما آدم‌ها دوست نداریم کسی از خودمان یا اخلاق و رفتارمان ایراد بگیرد.  همیشه دوست داریم مورد‌تأیید و تعریف و تمجید دیگران باشیم. وقتی کسی به ما انتقاد می‌کند در همان لحظه اول خشمگین می‌شویم و به هر شکلی که می‌توانیم تلاش می‌کنیم که انتقاد و ضربه آن فرد را خنثی کنیم اما معمولا این کار به درستی انجام نمی‌شود.

 وقتی فرد مورد انتقاد نتواند خشم و عصبانیت خودش را کنترل کند و بر احساسات آنی مسلط شود، هرعکس‌العملی در آن شرایط می‌تواند منجر به ضربه‌زدن به شخصیت و روح و روان طرفین بشود. حتما همه ما مکررا در این شرایط بوده‌ایم اما چند نفر از آدم‌های اطراف ما این قدرت را دارند که خشم و عصبانیت و احساسات ناخوشایند‌شان را در این شرایط کنترل و آنها را دفع کنند؟