فراموش کردن عشق گذشته،چیکار کنم عشقمو فراموش کنم؟

 

فراموش کردن عشق گذشته:اگر در عشق شکست خورده اید، لطفا همین الان تمام خاطرات، یادگاری ها و عکسها و هر چیز دیگر را از بین ببرید تا سرنوشت تان عوض شود - البته با احترام. می توانید برایشان مراسم خاکسپاری بگیرید. یا هدای به درد بخور "او" را به یک خیریه بدهید. هرکاری که دوست دارید بکنید، فقط لطفا یادگاریهای عشق ناکام تان را تا ابد نگهداری نکنید! (مخصوصا پیامک ها، نامه ها، ایمیل ها، آدرس ها و شماره تلفن ها)

 

یک "عاشق حقیقی" عشقش را تا ابد فراموش نمی کند؛ او دفتر خاطرات، عکس ها، گل های خشک، قوطی عطر، هدیه ها و یادگاری ها و اصولا هرچیزی که یاد "او" را زنده نگه می دارد را تا زمانی که جان در بدنش هست، حفظ می کند و روی چشمش می گذارد. خیلی رمانتیک است، اما لطفا شما از این "عاشق های حقیقی" نباشید! می گویید چرا؟ بهتان می گوییم.

"عاشق های حقیقی" هرگز به زندگی عادی بر نمی گردند، بعد از جدایی هیچ وقت روی خوش زندگی را نمی بینند، آنها نمی توانند سرنوشت را بپذیرند، نمی توانند با این دنیا و با خودشان کنار بیایند، از ازدواج شان خیری نمی بینند و نه خودشان خوشبخت می شوند، نه خانواده شان. آخرش هم یا معتاد می شوند و می افتند گوشه خیابان و یا شاعر دلسوخته ای می شوند کنج اتاقی و در غم و سوز دل خود روزگار می گذرانند!

شما که نمی خواهید به این روز بیفتید؟ پس لطفا این اداها را کنار بگذارید. خیلی از رویدادهای رمانتیک مال قصه ها و شعرها هستند. توی قصه، هیچکس معتاد نمی شود، هیچکس گوشه خانه کپک نمی زند و خانواده و دوستان هیچکس نگرانش نمی شوند. اما اینها توی دنیای واقعی وجود دارند - قصه ها به ما خیانت می کنند و این را به ما نمی گویند. و تازه، آدمهای توی قصه می توانند هزاربار به دنیا بیایند و هزار بار عمر کنند، اما مگر شما چند بار می خواهید عمر کنید که آن را اینگونه هدر بدهید؟ (این نشد، یکی دیگر!! :دی)

گاهی باید سرنوشت را پذیرفت و گذاشت و گذشت. جالب است بدانید که به جز "او"، صدها و بلکه هزاران نفر در این دنیا هستند که می توانند شما را همانقدر خوشبخت کنند. (اصلا چه کسی گفته شما با "او" خوشبخت می شدید؟!!!)

خاطرات گذشته مثل زنجیری است که شما را به گذشته بسته و نمی گذارد قدم در آینده بگذارید. آنها را از زندگی تان حذف کنید تا ببینید چطور امید و سرزندگی به زندگی تان بر می گردد. دوستی می گفت خاطرات گذشته مثل آدامسی می ماند که مزه اش رفته اما هنوز آن را می جویم، آنقدر می جویم تا فکمان از کار بیفتد و تازه می فهمیم عمرمان رفته و هیچ چیز گیرمان نیامده.

آدامس کهنه را دور بیندازید تا بتوانید از آدامس نوی شیرین تان لذت ببرید!