بیاموزیم که ...

* با احمق بحث نکنیم و بگذاریم در دنیای احمقانه ی خویش

خوشبخت زندگی کند.

* با وقیح جدل نکنیم, چون چیزی برای ازدست دادن ندارد و


 روح مارا تباه می کند.



* از حسود دوری کنیم , چون اگر دنیا را هم به او تقدیم کنیم ,
 

باز از زندان تنگ حسادت بیرون نمی آید.



* تنهایی را به بودن در جمعی که مارا ازخودمان جدا می کند,



ترجیح دهیم.



* از (( ازدست دادن )) نهراسیم که ثروت ما به اندازه  ی شهامت


 ما در نداشتن است.



* بیشتر را بر کمتر ترجیح ندهیم که قدرت ما در نخواستن و


منفعت ما در سبک باری است.



* کمتر سخن بگوییم که بزرگی ما در حرف هایی است که برای


نگفتن داریم , نه برای گفتن.



* از سرعت خود بکاهیم , که آنان که سریعتر می دوند, فرصت


 اندیشیدن به خود نمی دهند.



* دیگران را ببینیم , تا در دام خویشتن محوری , اسیر نشویم.


* از کودکان بیاموزیم, پیش از آن که بزرگ شوند و دیگر نتوان


از آنان آموخت...