ابراز وجود

مشکل ترین کار - خودداری کردن از چیزی است که به

     ما پیشنهاد می شود .     وقتی که چیزی موافق نظر شما نیست - بدون

     دخالت دادن دیگران - صادقانه آن را بگویید

           در گفتن (( نـــــــــــــــــــــــــه )) تـــــردیــــد نکنیــد .

     چند بار گفته ایم (( بله )) با وجودی که مخالف بوده ایم ؟ چند سوء تفاهم

     به این وسیله به وجود آمده است ؟

           در اکثر موارد بهتـــــــــــــر اســت بلافاصله نظر خود را بگوییم تا این که

   بگذاریم وضع خراب شود . عادت کنید با ضمیر اول شخص مفرد (( من ))    -

   صحبت کنید .

          چنانچه ضرورت دارداز همان اول احساسات شخصی خودرا ثابت  و

     استوار ارایه دهید .این امر موجب سهولت در بیان افکارمان می شود و

      چنانچه با شخصی مشکل و ناراحتی دارید - در ذهن آن را تکرار نکنید .

      بروید و رک وراست با او صحبت کرده و نقطه نظر خود را بگویید .

محمد جانبلاغی

چگونه با نوجوانان حرف بزنیم؟

امروزه کمتر خانواده ای را می توان یافت که نوجوان یا جوان داشته باشد و از درگیری با او شکوه نکند و شاید هم نتوان معلم یا استادی پیدا کرد که از بی توجهی، سهل انگاری و ..  این دو گروه در تحصیل و حتی زندگی، گله مند نباشد.

با یک کاوش گذرا در متون روان شناسی، روشن می شود که انسان ها، در این مرحله از زندگی (نوجوانی)، نیازهای خاصی دارند که شاید همین نیازهای خاص و یا تغییر و تحولات نوجوانی است که آنها را به این سمت سوق داده و باعث می شود که بزرگترها تصور کنند فرزندشان بسیار دردسر ساز و جسور شده و جلوی آنها می ایستد. اگر فرزند نوجوان داشته باشید و یا حداقل شغل و کارتان به شکلی باشد که با این گروه سنی در تماس باشید، خوب می دانید که وارد صحبت شدن با نوجوانان یک چالش بزرگ برای والدین و بزرگ ترهای آنان است.

آنان به طور هوشمندانه ای می توانند از نصحیت کردن و توصیه های انضباطی شما سرباز زنند. و یا موضوع بحث را عوض کرده و یا حتی بحث را خاتمه دهند. این یادداشت به شما خواهد آموخت که چگونه با نوجوانی که در شرایط نامناسب قرار دارد، ارتباط برقرار کنیم:

یک بعدی نباش

اگر تک بعدی باشی، می توانی به قله ای رفیع دست پیدا کنی، اما آن موقع فقط یک قله ای. دلم می خواهد تو کل سلسله جبال هیمالیا _ البرز _شوی ـ نه فقط یک قله، که قله هایی بر فراز قله های دیگر.