تحول عاطفی و هویت

عواطف بخش اساسی نظام پویایی شخصیت آدمی می باشند. ویژگیها و تغییرات عواطف، چگونگی برقرای ارتباط عاطفی، درک و تغییر عواطف دیگران نقش مهمی در رشد سازمان شخصیت، تحول اخلاقی، روابط اجتماعی، شکل گیری هویت و مفهوم "خود" دارد.

  مفهوم هویت یابی دو جنبه دارد، از یک سو به احساساتی برمی گردد که فرد در مقابل خویشتن یعنی خودسنجی دارد و از سوی دیگر بر روابط بین فرد وتوصیف هایی که دیگران از او به عمل می آورند، تکیه دارد. یعنی درک هویت خود مستلزم تقابلی "روانی - اجتماعی" است. به عبارت دیگر نوجوان باید بین آن تصوری که از خودش دارد و آن تصوری که از استنباط و انتظار دیگران از خودش دارد، هماهنگی ایجاد کند (اریکسون، 1956،) ما در تمام طول زندگی، تغییراتی را در خودمان می بینیم و احساس می کنیم در حقیقت تغییرات در هویت در تمام طول زندگی رخ می دهد، اما این سئوال مطرح است که چرا محققان علاقمند به ریشه هویت در نوجوانی هستند؟
   یک دلیل آن به خاطر این است که تغییر در هویت در طول نوجوانی شامل سازماندهی و ساختار مجدد احساسی است که فرد در یک زمان از خودش دارد. دلیل دیگر در ارتباط با تغییرات مشخص این دوره است: تغییرات زیستی - شناختی و اجتماعی.

اریکسون و هویت

 اریکسون اولین کسی بود که برای فهم فرایند شکل گیری هویت در دوره نوجوانی چارچوبی را ارائه داد. به نظر او هر شخصی در طول دوره رشد هشت مرحله را طی می کند که هر مرحله یک بحران روانی اجتماعی را در بردارد. هر بحران گرچه شکل و سن خاصی دارد، در طول دوره زندگی معنی خاصی هم به خودش می گیرد. به همین دلیل نیروها اجتماعی و بیولوژیکی در به وجود آوردن بحران با هم تعامل دارند. اریکسون (به نقل از تری فاو و گری بکلین، 1989) سالهای نوجوانی را به عنوان دوره ای از رشد انسان می داند که بایدهویت شخصی و اجتماعی به وجود آید. چنانچه فرد در رسیدن به هویت شخصی دچار مشکل شود، نتیجه آن آشفتگی هویت است.