یاد دهید تا بزرگ و مشهور شوید !

با سلام خدمت شما دوستان عزیزم. من محمد جانبلاغی می خواهم با شما عزیزان در مورد اینکه چگونه پیشرفت کنیم ومشهور شویم بحث و گفتگو کنم.

من به دلیل حرفه ای که انتخاب کرده ام روزانه با افراد زیادی مشاوره می کنم و پای صحبت هایشان می نشینم.

چندی پیش آقای (بنا به حفظ اسرار اون شخص نام نمی برم) با من تماس گرفتند.وگفتند که آقای جانبلاغی من دوستی داشتم

که با هم کنکور دادیم و من به دلیل رتبه بالایم انتخاب رشته نکردم و تصمیم گرفتم که دوباره کنکور شرکت کنم.واز اون دوستم خواهش کردم که کتاب هایش

را به من بدهد ولی اون هزار تا بهانه آورد و کتاب های کنکوریش را به من نداد. ومن خیلی ناراحت شدم.و دوستیم را با اون بهم زدم.

دوستان گلم در پی این موضوع چی وجود دارد؟ چرا اون دوست کتاب هایش را امانت نداد؟ چــرا؟

چون من فقط فکر می کنم اگر کتاب هایم را به کسی قرض دهم اون از من جلو می زند و من را شکست می دهد !

عزیزان من اگر من اینگونه فکر کنم  این خیلی کوتاه فکری وتنگ نظری من است. زکات علم نشر آن است.باید اون چیزی را که بلدیم منتقل کنیم.

من که دارم مطالبم را کاملا رایگان در اختیار شما می گذارم یا با شما مشاوره میکنم خیلی کوتاه فکری است که فکر کنم اگر چیزی به کسی یاد دهم

اون موقع اون می شود رقیب من! خیلی کوته بینی است.اگر اینطور بود که علم پیشرفت نمی کرد.تجربه منتقل نمی شد. کسی رشد نمی کرد.

باید بدونیم که در این انتقال است که ما رشد می کنیم.هویت پیدا می کنیم. تمام کسانی که با کوته نظری دانش ها و تجربه های خود را از دیگران

دریغ ورزیده اند نامی ازشون نیست.واگر خدایی نکرده این طرز فکر در شما نسبت به همسر نسبت به فرزندان و یا دوستان و... وجود دارد بذار دور

و هر چی بلدی یاد دهید. خودمون اول رشد می کنیم.

من می گم آقا این مطلب درج شود یکی میاد اون را کپی می کند با اسم خودش و یا مثلا فلانی سودشو می بره و... پس من چه نقشی دارم؟

و چون مجانی من پولی نمی گیرم مطالبم را نگم؟ اگر من نمی گفتم امروز اینجا نبودم.اگر نمی گفتم محمد جانبلاغی وجود نداشت.

من اگه نمی گفتم  این همه دوست و رفیق عزیز همچون شما نداشتم. اگر نمی گفتم اثر بخش نبودم.

کسی که دانسته هایش را از دیگران پنهان می کند کی میشناسدش؟کی مطالبش را بگه؟کی اشعارش را حفظ کند؟بیایید نقش خودمون را باور کنیم.

از کودکی به ما آموخته اند ": پسر جون هواست به خودت باشد.. گور پدرشون ... به من چه .. چه کار داری به دیگران ... ولشون کن !!

این چه حرفی ما به بچمون یاد می دهیم.

بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش زیک گوهرند.

چو عضو ی بدرد آورد روزگار دگر عضو ها را نماند قرار

تو که از محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی.

این شعر را بزرگ ما گفته است.700سال پیش گفته. برای همین است که نامش زنده است. تجربیاتش را به صورت گلستان و بوستان به ما منتقل کرده.

ما این همه بوستان وگلستان می خونیم.هم لذت می بریم و هم چیز می آموزیم.هم با اون ابراز وجود می کنیم.

من همین حالا این شعر را که گفتم آیا پولی به سعدی یا به خانواده سعدی می پردازم؟نه. ولی نام سعدی زنده است.

بیایید به این قدرت خودم واقف باشیم.کودکی که در کنار شماست کمکش کن بزرگ بشه.نترسونش.بهش بگو چکار کند موفق می شود.

بهش یاد بده رشد کند.و خودت بزرگ می شوی.نگو آقا این فردا خودش بزرگ می شود مغازه می زند ما ورشکست می شویم!

اصلا همچن چیزی نیست.خودمون را باور کنیم.من و شما تغیر می آفرینم.با رفتارمون--با گفتارمون.

دوستان عزیزم اگر شما مطالب جالب  -- آموزشی و دانستنی و حتی عکس های زیبا وخنده داری که دارید را برای ما ارسال کنید

چون ما خوشحال می شویم از شما دوست گلم مطلبی یاد بگیریم.وآن را به دیگران منتقل کنیم.

پی نوشت1: اگر مطلبی را برای ما ارسال می کنید با نام خود شما در سایت درج می شود.

پی نوشت2: اگر مایل بودید به عنوان نویسنده همکار با ما همکاری کنید.خیلی هم ازتون ممنون میشیم.

دوستدارتان محمد جانبلاغی