بر اساس گزارش محققان، کسانی که در کودکی در معرضتوهین و تحقیر والدین خود قرار میگیرند، رشد آن قسمت از مغزشان که با یادگیری زبان ارتباط دارد، مختل میشود.
اسکن مغز افرادی که در دوران خردسالی تحقیر شدهاند، نشان میدهد که قسمت خاکستری مغز آنان که مربوط به فراگیری زبان است 10 درصد کمتر از افرادی است که با خشونت کلامی مواجه نبوده اند.
دکتر مارتین تیچر از دانشگاه پزشکی هاروارد در ایالتبوستون آمریکا و همکارانش، سئوالات جامعی را تهیهکردند و از 17 نفر که در دوران کودکی تنها از خشونتکلامی آسیب دیده بودند، در خواست کردند به آنها پاسخ دهند.
متخصصان به انتقادهای مکرر و تحقیر آمیز توسط والدینو اطرافیان که به تدریج سبب ایجاد استرس و عدم اعتماد به نفس فرد میشود، بد رفتاری و آزار و اذیت کلامی میگویند.
این تیم تحقیقاتی 17 نفر دیگر را که با گروه اول از لحاظ طبقه اجتماعی سنخیت و همخوانی داشتند، اما تحت تاثیر بدرفتاری کلامی قرار نگرفته بودند، انتخاب کردند.
در مقایسه اسکن مغز این دو گروه، اختلاف 10 در صدی در اندازه آن قسمت از مغز که گفته میشود مربوط به درک آهنگ صداهاست، مشاهده شد.
همچنین این اسکن، کاهش قابل توجهای در اندازه آن منطقه از مغز که شامل فهم جمله بندی کلمات است، در گروه آسیب دیده را نشان داد.
به گفته دکتر تیچر امکان دارد آزار کلامی، منجر به توقف ترشح هورمون رشد در قسمتهایی از مغز شود که در ارتباط با یادگیری زبان است و در نتیجه این نارساییها در مغز به وجود آید.
طبیعی نبودن رشد مغزی در افرادی که قربانی آزار کلامیهستند، نه تنها در یادگیری مهارتهای گفتاری، بلکه در میزان بهره هوشی آنان نیز تاثیر منفی دارد، زیرا در تست هوشی که از این دو گروه به عمل آمد، متوسط بهره هوشی گروه اول که مورد آزار کلامی قرار گرفته بودند 112 و گروه دوم 124 بود.
نتایج این تحقیقات بسیار اهمیت دارد و بیانگر اینست که آزار و اذیت کلامی در دوران کودکی، مانع رشد طبیعی مغز میشود و این مطلبی است که اغلب والدین به آن توجه ندارند و تصور میکنند که تنها تنبیهات بدنی است که به فرزندشان آسیب میرساند.
خشونت کلامی یک تاثیر منفی ماندگار بر روی کودکاندارد: زمانی که کودک توسط والدین تحقیر میشود در آینده به یک فرد بیش از حد پرخاشگر و یا مطیع تبدیل میشود که در هر دو صورت، شخصیتی نا متعادل و آسیبپذیر خواهد داشت.