با خواستگارهایم چه کنم؟!

سوال :
دختری ۱۹ساله هستم و خواستگارهای خوبی دارم که از همه نظر خانواده هایمان یکسان و تحصیل کرده اند؛ اما فکر می کنم فعلا زود است، اگر ۳سال بعد این موقعیت را نداشتم چه می شود؟

پاسخ:

با سلام؛ این سوال را از ۲جنبه می توان در نظر گرفت و اگرچه این جنبه ها در ظاهر متناقض اند ولی باید همزمان پاسخ داده شوند. ابتدا این که اصلی اساسی در ازدواج وجود دارد که عموماً درباره همه یکسان و قابل تعمیم است. «تا زمانی که مطمئن نیستی اقدامی نکن!» بزرگ ترین بحران های قابل تصور در زندگی زناشویی از زمانی آغاز می شود که حداقل یکی از طرفین درباره کلیت ازدواج در زمان شروع آن تردید داشته باشد. این شبیه به این است که برای خرید کالایی اقدام کنیم و در عین حال اصلاً ندانیم که به داشتن آن احتیاج داریم یا خیر. پس تا زمانی که خودرا برای مسئولیت زناشویی آماده ندیده ایم و به ازدواج احساس نیاز نمی کنیم، نباید برای ازدواج اقدام کنیم چرا که اقدام به هرگونه عملی در این باره با احتمال خطر بالایی روبه رو است. شاید این یکی از دلایلی باشد که در برخی از ازدواج های امروزی موجب بحران های زودهنگام می شود.با این حال این مسئله وجه دومی نیز دارد که همان گونه که عنوان شد وجهی متناقض با بخش اول است و آن چیزی است که در روانشناسی «کمال گرایی» نامیده می شود.
یکی از بزرگ ترین مشکلات کمال گرایان این است که نمی توانند با این واقعیت مواجه شوند که «زمانی که تو انتخابی می کنی این به آن معناست که انتخابی را از دست داده ای». نگرانی شما درباره این که در آینده چه خواهد شد به جاست ولی واقعا بی پاسخ است! و این ورای موضوع اطمینان شما از آمادگیتان برای ازدواج اهمیتی جداگانه دارد که اگر آن را در بسیاری از لحظات زندگیتان تجربه می کنید . در هر حال تا زمانی که در خود آمادگی ازدواج نمی بینید، حتی ازدواج با فردی شایسته با خانواده ای مطلوب نیز نمی تواند تضمین کننده رضایت آتی شما باشد.